Auteur: tahs21
- Smile Please, spel Guusje Eybers, Een productie van het Gebeuren, regie Kim Zeegers. Foto Pan Sok
Seizoen 1985-1986
- Coprodukties ; Het Parlement, Onafhankelijk Toneel Durante, Peter Pan Produkties
- De Knie, naar Das Fraulein Pollinger, Odon van Horvath, Spel Iris lind en Hubert Fermin, bewerking Ton van der Langkruis
- Naar dieper duister van Peter Lintelo, Regie Elfi de Mey, Toneelwerkplaats.
- 3 Performances van Issue, fictie, B film, La voix Humain naar Jean Cocteau emotie in Zeebelt/ Kijkhuis/ Schlemmer
- Panorama Panorama Mesdag van Issue, laser commentaar op Panorama Mesdag
- Biografisch Ganzenbord van Odile Rijken in Theater aan de Haven
- Het Parlement door Dirk Groeneveldt van Studio’s Onafhankelijk Toneel
- Landschap of Liefde in de keuken, Pinter spel Hubert Fermin, regie Nina Peternel in Soc. de Witte
- De Zon Gestrand met Peter Zegveld, Barbara Duyfjes
- Download this gallery (ZIP, null KB)
Seizoen 1986-1987
- Theater aan de Haven , incl. programmering derden totaal 282 voorstellingen
- Der Magische Tänzer, samen met Korzo en regie Haags Theater-Atelier van Jo Röhrig, episch gedicht van Nelly Sachs
- Druppels op Gloeiende Stenen, Reiner Werner Fassbinder, regie Maarten Verhoef, video registratie van Theo van Gogh
- Faux terrains, Paul Vermolen stichting Issue
- Biografisch Ganzenbord, regie Odile Rijken i.s.m. stichting Issue
- Vulkano, Ceciel Mertens en Victor Snijtsheuvel.
- Madre Eroina, 2e Vulkano projekt, Maricla Boggio, regie Rosamaria Rinaldi, spel Gerda Havertong
- De Misdaden van Vautrin van Nicolas Wright, regie Ursul de Geer
- De Haagse Zomer, een 14 daags multi, multi Festval.
- Co-produkties , Hensbergen van Frans Strijards, Art & Pro, Plat du Jour. Jim vd Woude
- Plat du jour van Jim van der Woude , Cadance-Festival moderne dans, o.a. Barbara Duyfjes, Pauline Daniėls, Shusaku
- Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1987-1988
- Theater aan de Haven, programmering 211 van de 313 voorstellingen, met 6 jeugdtheatervoorstellingen van Psssst en NJT, verder een uitgebreide lijst van Groepen en voorstellingen 1987-1988
- Het Vuil, de Stad en de Dood, agressie aan de achterdeur, afgelast
- Verolme, tekst Jacques Hendrikx en Hans Műnsterman, regie Judith Brokking
- Hess van Michael Burrel, met Maarten Verhoef, Niek Pancras en Wies Willemsen
- La Batarde van Violette Leduc, Regie Guusje Eijbers. Locatie Tramremise
- Festival De Haagse Zomer, met o.a. Jules Deelder, Willem Breuker i.s.m. Ooyevaer Desk en Haagse Filmhuis
- Co-produkties; Turandot olv Hugo Maerten samen met Stichting Cervelaat, Brecht ism CKV Den Haag, Ondine, van Shireen Strooker, Scoperta ism CKV
- Stagedoor-festival, Haagse editie van landelijk festival o.a.: Black Blanc Beurre
- Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1988-1989
- Het platte Zwart, idee Berry van Gerwen met dansers in Zeebelt
- Lof der zinnen, van José Kuipers, Julia Henneman, Maurice Horsthuys, met o.a. Jack Vecht
- Tante Dan en Lemon, regie Peter de Baan, met o.a. Jenny Arean
- De Haagse Zomer
- Co-produkties Izebel van Tyrus, tekst Guus Kuijer en Wiske Sterringa, regie Kim Zeegers, Bizarre Symfonie, tekst Franco Scaglia, Regie Rosemaria Rinaldi Situaties, Peter Zegveld
- Stagedoor-festival, Haagse editie van landelijk festival o.a.: Halk Oyunculari, Pruimprodukties, Le Theatre de la Mer, Teresa del Pino en Mobiele Bochel
- Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1989-1990
- De maanval, van Eric de Voldermet o.a. Julia Henneman, Patty Pontier, Ingrid de Vos, ism de Vooruit-Gent
- Smile Please, Spel Guusje Eijbers, Gebeuren produktie, regie Kim Zeegers. Foto Pan Sok
- You, the City, van Fiona Templeton een lokatieproject in de binnenstad van Den Haag, Ism Mickery en Hollandia
- De Haagse Zomer voor de eerste keer een week lang geprogrammeerd op het Plein en de Hofvijver; met o.a. de lokatievoorstelling Het Spookhuis, van Johan Doesburg en Guusje Eijbers in de voormalige Staatsdrukkerij, Oposito, Samu, De Parade, Wurre wurre, Von Magnet, Mark Kingsford, Stalke, Chroom, Art Zoyd, Mode extravaganza, Motown Revure, Summer of Love, Mantron, Mijn huis ben ik, Azzart, Rashomon, Het Groot Niet Te Vermijden Dans en Showorkest
- Co-produkties; Izebel van Tyrus, G. Kuyer/Wiske Sterringa. Regie Kim Zeegers, Ism Frascatie en Studio Amsterdam
- Bizarre Symfonie. Regie; Rosamaria Rinaldi. Ism St. Recorders
- Situaties, Peter Zegveld
- Ism ICA, London
- Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1990-1991
- Watersnood, van T.T Smit, M. Verstegen en J.Doesburg, Regie; Johan Doesburg, met oa Esgo Heil
- De Meester en Margarita, Naar Boelgakov, Regie; Peter van Muyen
- Pas Partout ism Korzo theater; multicultureel festival moderne dans met o.a. Choreografieën van Jean-Francois Colombo en Percy Muntslag
- Voldoende Koolhydraat van Dennis Potter, ism Het Nationale Toneel,Regie; Leopold Witte en Johan Timmers.
- Hoppers Nightmare, van Glenn van der Hoff en Conny Janssen.
- Grieks, van Steven Berkoff. Regie; Johan Doesburg, ism de Bastaard. Met oa Jack Wouterse, Mirjam Sternheim.
- Het Slot, co produktie Filmhuis
- Festival Haagse Zomer met o.a. Hoppers Nightmare, De Parade, Jazz in Motion, Cie pour Rire, Peter Zegveld, Catastorie, De Gekleurede Nacht, Shem Tube Group, The Soft Parade, Girls wanna have fun en Tarde de Tango.
Seizoen 1991-1992
- Krankheit, van Elfride Jelinek. Regie; Kim Zeegers, Uitgevoerd door Alex d Electrique.
- De Sterkste, van A, Strindberg. Regie; Michael Ratomski, Met Ellen van Rossum en Patty Pontier,
- Catastrophe, van Guusje Eijbers, Met o.a. Wilbert Gieske, Perla Thissen, Wim Serla, Errol Cprino, Jacqueline Beck. Speellokatie: Oude staatsdrukkerij op de Fluwelen Burgwal te Den Haag.
- Comfortable or not. Teksten van Gerbien Fricke, Mieke Lelyveld, Kester Freriks en Thomas Verbogt, gespeeld door Guusje van Tilborgh en geregisseerd door Kim Zeegers. In het kader van het Becket-festival.
- Wachten op B. van M.Verstegen,T.T Smit en J.Doesburg. Regie; Johan Doesburg. Met; Coos Houwing, Richard Kuhne, Fred van de Schilde, Ariane Schluter en Jack Wouterse In het kader van het Becket-fesival.
- Post War Comedy Car. Tekst en regie; Guusje Eijbers. Met o.a Jacqueline Beck, Barbara Martijn, Abdeluheb Choho.
- De Haagse Zomer: met o.a. Color Vision, Post-War-Comedy-Car, Black Box, De Gil van de Spreeuw, van en met Marloes Hoogenstraaten, Cordula Klein Goldwijk, Gert Jan Kuiper en Marc Thelosen, ism Stichting Media Research. Europian Danzon Orchestra, Frank Groothof, Bianca Castafiore, Dichters op de tocht, Het Volk, Guido Belcanto, Coupe dÁmour, Johnny Melville, Peer de Fraaf, Etna Vesuvius en Clous van Mechelen
- Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1992-1993
In maart 1993 zal het Theater aan het Spui de deuren openen, ivm de verhuizing uit Theater aan de Haven zijn de produktie mogelijkheden beperkt;
- Miau, de openingsvoorstelling van Theater aan het Spui, geschreven en geregisseerd door Guusje Eijbers.
- Zigger Zagger, van Peter Terson, een stuk voor jongeren geregisseerd door Wim Serlie voor jeugdtheatergroep Rabarber.
- De Vergadering, van Maartje Nevejans e,a, een samenwerking met de Stichting de Akteurs.
- De Kunstbende
Seizoen 1993-1994
- Thunderbirdsparty
- De Kunstbende
- World Wide Video Festival
- 06 Ism het Nationale Toneel, met Ad van Kempen en Ariane Schluter, Geregisseerd door Theo van Gogh
- Phyro’s reis naar Athene, geregisseerd door Adelheid Roossen
- Het Nationale Toneel speelt De Perzen, een voorstelling waarvoor de tribune uit de Grote Zaal gehaald wordt en de zaal met zand wordt gevuld. Geregisseerd door Hans Croiset
- Cadance Festival ism Korzo theater
- Crossing Border Festival
- Festival In De Branding
- Paternoster, reis der rustelozen / Guusje Eijbers
Seizoen 1994-1995
- Crossing Border Festival
- De Kunstbende
- Festival In De Branding
Seizoen 1995-1996
- Crossing Border Festival
- Cadance Festival ism Korzo theater
- Hermans Hand / Paul Koek
- De Kunstbende
- Amazing Discoveries; door Sanne van der Put
- Festival In De Branding
- Den Haag Okt; jongeren festival ism Stella Den Haag
Seizoen 1996-1997
- Crossing Border Festival
- De Kunstbende
- Festival In De Branding
- Festival Indische Winternachten
- Tijdbom, een reidans van geweld / Nationale Toneel
- Closet Case and Other Short Stories / Thom Stuart / Theater a/h Spui
Seizoen 1997-1998
- Crossing Border Festival
- De Kunstbende
- Festival In De Branding
- Oldenbarnevelt, muziektheatervoorstelling gemaakt ter gelegenheid van 5 jaar Theater aan het Spui. Ism Hollandia en onderdeel van het programma rond 750 jaar Den Haag. Lokatie: Nieuwe Kerk. Regie: Johan Simons. Muziek: Luois Andriessen, Florentijn Boddendijk, Paul Koek, Martijn Padding.
- Sterrenstof / Kim Zeegers / Theater a/h Spui 7/3/1998
- Oldenbarnevelt / Johan Simons / Paul Koek / Theatergroep Hollandia / KPN 12/6/1998
- Dood7onde / Thom Stuart / De Dutch Don’t Dance Division / Theater a/h Spui 8/7/1998
Seizoen 1998-1999
- Crossing Border Festival
- De Kunstbende
- Festival In De Branding
- Tesla -Transformator / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Geluidswandeling / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Foyer / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Zonder Titel / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Geluids spoor van een geopend theater / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Labyrint / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Rondzingen / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Muur / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Water / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Hemel / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Concert / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Film / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- De verbouwing / Stichting Haagse Podia 3/9/1998
- Anansi – De spin en de slang / Theater a/h Spui 6/11/1998
- Twosome / City Mapping / CaDance / Theater a/h Spui 6/11/1998
- Aleko / City Mapping / CaDance / Theater a/h Spui 6/11/1998
- Doedelzak / City Mapping / CaDance / Theater a/h Spui 6/11/1998
- Family / City Mapping / CaDance / Theater a/h Spui 6/11/1998
- Allemande Prince c.q. Wilhelmus / City Mapping / CaDance / Theater a/h Spui 6/11/1998
- Zonder titel / City Mapping / CaDance / Theater a/h Spui 6/11/1998
- Missing You / City Mapping / CaDance / Theater a/h Spui 6/11/1998
- The Lion in the Winter / City Mapping / CaDance / Theater a/h Spui 6/11/1998
- Shaken, Not Stirred / Sanne van der Put / CaDance Festival 16/11/1998
- Hans & Grietje / Thom Stuart / De Dutch Don’t Dance Division / Theater a/h Spui / De Parade 18/6/1999
Seizoen 1999-2000
- Crossing Border Festival
- De Kunstbende
- Festival In De Branding
- TasLit / Paul Koek / Theater a/h Spui / Hollandia 22/10/1999
- Het Sensorium / Sanne van der Put / Theater a/h Spui 7/9/2000
- The Manson Family /Thom Stuart / De Dutch Don Dance Division / Theater a/h Spui 21/3/2000
Seizoen 2000-2001
- Crossing Border Festival
- De Kunstbende
- Festival In De Branding
- Projekten; Het Sensorium van Sanne van der Put seizoensopening
- Festivals; Winti festival, Winternachten, Festivals Iranians on the Move, Hindoestaans Filmfestival, Paard op Hol, Holland Dance Festival
- Where Angels Fear to Tread / CaDance 17/11/2000
- Fortuna’s Follies / Thom Stuart / De Dutch Don’t Dance Division / Theater a/h Spui / De Parade 20/6/2001
Seizoen 2002-2003
- Blauw Bloed / Thom Stuart / De Dutch Don’t Dance Division / Theater a/h Spui 13/3/2002
- GitWit / Sanne van der Put / Theater a/h Spui 13/3/2002
- A Well Fucked up Play / Ola Mafaalani / Alex d’Electrique / Theater a/h Spui 11/5/2002
- Dansinstallatie / Theater a/h Spui 3/9/2002
- 10 September / Theater a/h Spui 3/9/2002
- Baby´s / Stella Den Haag 3/9/2002
- Kantoorgeluiden / Theater a/h Spui 3/9/2002
- 5 modellen en 1 figurant / Theater a/h Spui 3/9/2002
- Spinoza / Theatergroep Hollandia / Theater a/h Spui 30/10/2002
- Caleidoscopie / Lonneke van Leth / CaDance Festival 6/11/2002
- Surface / Sara Wookey / CaDance Festival 12/11/2002
- Ritrovare / Mauricio de Oliveira / CaDance Festival 14/11/2002
- Fabbrica / Ken Ossola / CaDance Festival 14/11/2002
- Ballast / Thom Stuart / De Dutch Don’t Dance Division / Theater a/h Spui 12/3/2003
- Parkers Paradox / Sanne van der Put / Theater a/h Spui / 12/3/2003
- Cafe -Chantant / Theater a/h Spui 12/3/2003
- Stijloefeningen van Raymond Queneau / Wim Serlie / Theater a/h Spui 12/3/2003
- Brievenbus naar het hart / Ger Thijs / Theater a/h Spui 12/3/2003
- Pas pour deux / Hans van der Boom / Theater a/h Spui 12/3/2003
- Een sterke afgang / Ger Thijs 30/5/2003
Seizoen 2003-2004
- Ola Mafaalani maakte ook Zullen we het liefde noemen, De Koopman van Venetie en Macbeth
- Thom Stuart maakte ism THAS , The Manson Family, Ouverture to Orpheus, Blauw bloed en Orlando
- Anette Speelt maakte ism THAS De Perzen, Vleesch, Richard de lll en Kippie
- Billy the Kid door Alba Theaterhuis
- Winternachten
- Festival in de branding
- Spinoza Zuidelijk Toneel ism Theater aan het Spui
- Nu, Anette Speelt ism Theater aan het Spui
- Morgen wordt het beter, Els Inc
- Orlando / Thom Stuart / De Dutch Don’t Dance Division / Theater a/h Spui / 30/10/2003
- First to the Right Second to The Left / Neel Verdoorn / CaDance Festival 5/11/2004
- Buurmans Gras / Sanne van der Put / Theater a/h Spui 26/12/2004
- perzen 2003
- kippie 2004
- richard III 2004
- vleesch 2004
Seizoen 2004 – 2005
- In/Tolerance / Lonneke van Leth / Theater a/h Spui 7/4/2005
- Bloedbruiloft / Saskia Mees / Alba theaterhuis / Theater aan het Spui13/4/2005
- Dansjemat / Lonneke van Leth / Theater a/h Spui 14/10/2005
- Avond [I] / Fonds 1818 12/2005
Seizoen 2005 – 2006
- De kamer van de twee gezusters / Lonneke van Leth / Theater a/h Spui 10/3/2006
- Avond [II] / Fonds 1818 11/4/2006
- Checkpoint Cha Cha Cha / Annechien Koerselman / Theater a/h Spui 22/4/2006
- Bloedbruiloft @ Oerol Alba theaterhuis juni/2006
- Avond [III] Fonds 1818 16/6/2006
- lucifer 2005
- nu 2005
- revuelutie 2006
- othello 2006 in co-productie met het nationaal toneel
Seizoen 2006 – 2007
- JEUK / Lonneke van Leth / Theater a/h Spui 9/9/2006
- Corpsdonnees / CaDance Festival 7/11/2006
- Villa Goldberg / Sanne van der Put / CaDance Festival 10/11/2006
- Avond [IV] / Fonds 1818 19/12/2006
- Kaspar Hauser / Annechien Koerselman / Theater a/h Spui 21/1/2007
- Avond [V] / Fonds 1818 26/3/2007
Seizoen 2007 – 2008
- GRIP / Lonneke van Leth / Theater a/h Spui / De Parade 10/7/2007
- Paljas / Annechien Koerselman / Theater a/h Spui / De Parade 14/7/2007
- eeuw van mijn dochter trojaanse vrouwen 2007 op locatie Norfolkterrein scheveningen
- GRIP / JEUK Theater a/h Spui / tournee najaar 2007
- Brandbakkes / Annechien Koerselman / Theater a/h Spui 4/10/2007
- Afstand / Theater a/h Spui 18/4/2008
- malpensa 2008
Seizoen 2008 – 2009
- Brandbakkes – oktober 2008 Annechien Koerselman
- Nachtnet / Theater a/h Spui 14/11/2008
- House is not a Home # I / Theater a/h Spui 14/11/2008
- House is not a Home # II / Theater a/h Spui 7/3/2009
- Roberto I / Theater a/h Spui / Nieuw Utrechts Toneel 14/4/2009
- Roberto II Theater a/h Spui / Oerol atelier / Festival aan de Werf / Over IJ Festival
- Mr. Hands / Area 51 12/6/2009
- Orpheus Reloaded/ Tessa Cooke / Holland Dance Festival november 2009
- International Festival Big Five in Town / juni 2010
Seizoen 2009 – 2010
- Jorinde Kuiper: A House Is Not A Home (premiere 14 november 2008) ism. CaDance festival & Double Bill met Nachtnet van Lonneke van Leth
- A House Is Not A Home # 2 (7 maart 2009)
- Greg Nottrot: Roberto 1 (maart 2009)
- Roberto 2 (juni 2009) ism. oerol en over het ij festival
- Firma Mes, Eb, Pier
Categorieën
Kim Zeegers
Kind aan huis was ik bij Het Gebeuren en later Theater aan de Haven. John Reinders gaf me alle ruimte om voorstellingen te realiseren en initieerde soms samenwerkingsverbanden, zoals Smile Please (1990) met Guusje Eybers. Daarna volgde Krankheit (1991) ism met Alex d’ Electrique. We mochten tijdens de zomersluiting in de zaal van Theater aan de Haven repeteren. We hebben er zowat 2 maanden gewoond. Comfortable or not met Guusje van Tilborgh (1992) speelde op locatie tijdens het Beckett festival. In het nieuwe Theater aan het Spui speelde Pyhrro reist naar Athene ism de Acteurs(1994)en was de première van Sterrenstof (1999), waarin Einstein (Fred van der Hilst) en Marilyn Monroe (Tjitske Reidinga) elkaar ontmoeten in een discussie over de relativiteitstheorie. Het was als een rijke humuslaag waarin ik als regisseur kon groeien en presenteren.
Categorieën
Guusje Eijbers
John is een van de eerlijkste mensen die ken. Geen poespas en gedraai. Hij heeft mij de kans gegeven mijn eerste regie (op locatie in een oude tramremise) te doen bij toen nog Het Gebeuren. Het was de voorstelling La Bâtarde naar een boek van Violet Leduc. Dankzjj John Reinders was ik in staat mijzelf te overtreffen. Het getuigd van moed om een actrice die nog nooit een regie heeft gedaan, het voordeel van de twijfel te geven. Dat mijn debuut een succes was, was mede dankzij zijn vertrouwen in mijn talent. Samen hebben we het succes ervan gevierd. Hij was er altijd, ook in moeilijker tijden. Je kon op hem rekenen.
John Reinders heeft veel betekend voor Den Haag; Theater aan het Spui en De Haagse zomer, waren er zonder hem niet geweest en dat waren mooie tijden. Hij heeft heel veel talent tot bloei laten komen, hij had daar een goed oog voor. John was ook i emand die het ook graag naar zijn zin had. We hebben veel plezier gehad en heel wat afgelachen. Ik kan hier niet alle voorvallen noemen maar ik herinner mij onze voorstelling in een rondrijdende tram (Post-War-Comedy-Car) waar John de ongelofelijk prachtige rol speelde van een alcoholist met een krat bier naast zich en als enige tekst een enorme boer moest laten. De manier waarop hij die boer liet, met volle overtuiging en op precies het goed moment, was hilarisch. In die tram gebeurde van allerlei dingen die het publiek op het verkeerde been moest zetten,waaronder een Haagse meneer wiens teckel onder de tram kwam. Het hele verkeer van het Haagse Voorhout hield stil, mensen bleven staan om de toestand gade te slaan. We genoten zelf van het tafereel.
Ik herinner mij de opening van Theater aan het Spui, waar de repetities van de openingsvoorstelling die ik toen maakte niet helemaal van een leien dakje gingen. “Ja, zei John dan, “we worden grote mensen met grote mensen problemen, het komt wel goed”. Guusje Eijbers
Categorieën
Verantwoording
Een bijzondere theatergeschiedenis: Theater aan het Spui in Den Haag
Idee, tekst en samenstelling Piet Wapperom in samenwerking met Hillie Kuipers en Steven van Dissel.
Interviews Cees Debets; Martijn Westerop en Herman Blokpoel.
Technische realisatie van de site; Marnix Jansen.
Dank voor de gesprekken met Dirk Noordman, Hans Brouwer, Hillie Kuipers, Steven van Dissel, Guusje Eijbers, Reier Pos, Peter Spijkers, Bram Harkes, Herbert Boerendonk, Ton van de Langkruis, Michael de Roo, Bernadette Stokvis.
Mocht u opmerkingen, verbeteringen, aanvullingen, commentaar hebben, contact petja@wxs.nl
“Doel van de site is het vastleggen van het geheugen van betrokkenen, bestuurders, makers, medewerkers aan het ontstaan van het Theater aan het Spui in een heel bijzondere periode in de Haagse theatergeschiedenis. De makers van deze site hebben vooral de periode beschreven waarin zij zelf betrokken waren. De laatste jaren van de periode Reinders (tot 2009) –die niet te boek staan als de beste jaren van het theater- komen daardoor minder uitgebreid aan de orde. Herinneringen blijken kneedbaar en door deze vast te leggen staan we in hetzelfde kenniswater van de Geschiedenis van het nu 20-jarige Theater aan het Spui.” Piet Wapperom
Bronnen voor; van Hot naar TAHS
Boeken en bronnen
- Een theatergeschiedenis der Nederlanden van 1130 tot 1996 met Vormingstheater in de jaren zestig en zeventig
- Den Haag zoals het was, Danny Verbaan
- Twintig jaar de Appel
- Haagse Comedie 40 jaar
- Historische Reeks Den Haag
- TIN Theatermuseum Amsterdam
- Nederlands Theaterboek, jaarlijkse uitgaven
- Verbeelding van de taal 10 jaar Literair theater Branoul
- Mickery in Amsterdam 1972 1979 Ritsaert ten Cate
- Cultuur in de citymarketing
- Allemaal Theater, van 1945 tot nu
- John Reinders, Theaterleeuw aan het Spui
- Haagse Theaters toen en nu, B.J.Donker
Geciteerde literatuur en andere noten
- Margetheater in Nederland 1971-1980
- Facetten van 50 jaar Nederlands Toneel 1920-1970
- De Koninklijke Schouwburg 1804=2004
- Theaters in Nederland, sinds de 17e eeuw
- Tekst site; www.nationaletoneel.nl over Historie NT.
- Een nieuwe belofte JR 1991
- Hier wordt gebouwd, Beleidsplan 1991-1993
- Theatermaken in Den Haag ( JR nov. 1996)
- Korzo informatie 1986
- Theatermakers willen denkpauze HC, 8-12-1987
- Naar een vernieuwend cultuurbeleid in Den Haag
- Dansstad Den Haag mist veel aanbod HC, jan 1991
- Voor de poort van de hemel (mei 2000)
- Verslag over 2000 Artistiek Beleid (J.R. 2000)
- Middenin cultureel Den Haag (2005 J.R. verslag over de jaren 2001-2004)
- VSCD Bijeenkomst “Tot liefde en begrip”
- Vrij naar Welkom brochure 1993
- Tekst van John Reinders in 1998
- Onderzoek naar vergroten eigen inkomsten (1998) Motivaction
Categorieën
Toespraak opening wethouder Ans van der Berg
Categorieën
Opening 3 juni 1993 Theatercentrum
Categorieën
Ton van de Langkruis
Mijn eerste professionele regie was bij het Gebeuren. Het stuk ging in première in Schlemmer op een voor de gelegenheid gebouwd podium in de vorm van een vleugel. Dat podium staat er na jaren nog steeds. Het stuk was gebaseerd op teksten van de Oostenrijkse schrijver Ödön van Horváth, spelend in de jaren dertig in Duitsland. De productiefaciliteiten en de inhoudelijke begeleiding vanuit Het Gebeuren waren in die periode nog minimaal. Dat leidde tot een wonderlijk verloop van de repetitieperiode: repetitieruimte moest per week gezocht worden. Acteurs van de Haagse Comedie werkten op vrijwillige basis, en trokken zich halverwege de periode terug. Na de eerste try-out toonden de acteurs zich ontevreden met het resultaat. John Reinders greep in, en gaf een van de acteurs opdracht om in één dag de enscenering ingrijpend te veranderen. Voor mij was het zwemmen, deze eerste ervaring in het professionele toneel. Na een aantal jaren werken als theatermaker begon ik met het organiseren van culturele evenementen. Zo kwam ik in 1995 weer terug bij John Reinders en Theater aan het Spui, maar nu als organisator van het jaarlijkse Writers Unlimited Winternachten festival.“
Een groep pioniers heeft, zoals op deze site beschreven, gezaaid op een artistiek en financieel kaalgemaaid veld, in 1985. En er wordt nu geoogst: er is een sterk theater uit gegroeid, dat vanaf de eerste dag vooral op eigen benen moest staan: van warme steun van politiek en gemeente, noch van de collega-instellingen mocht in de beginjaren veel worden verwacht. Paradoxaal genoeg kwam het nieuwe theater voort uit een gezamenlijk initiatief van de politiek en “het veld”, maar al vanaf de ontwerpfase leek het alsof noch de politiek, noch de andere instellingen het hadden gewild.
Maar aan de theatermakers kon men zich warmen. En het publiek heeft de weg naar het nieuwe theater snel gevonden. De door sommigen voorspelde “historische vergissing” is het niet gebleken te zijn.
De belangrijkste pionier was zonder twijfel de gedreven, maar soms ondiplomatieke (de grootste Haagse zonde…) directeur van het eerste uur, John Reinders, die aan het roer stond van 1985 tot 2009 en vorig jaar overleed. Vooral in de beginjaren deed hij zich kennen als de onvermoeibare doorzetter: tegen nogal wat stroom in slaagde hij in zijn belangrijke eerste doelstellingen: theater maken en laten zien. En het nieuwe theater trok een groot, deels nieuw publiek.
Later, vooral na de eeuw-wisseling, kwamen er jaren van groeiende kritiek van de beleidsmakers op de programmering en op de uitstraling. Die groeiende kritiek heeft directeur Reinders niet meer weten te pareren en in 2009 nam hij moegestreden afscheid van zijn functie.
Maar aan de pioniers is wat mij betreft deze geschiedschrijving opgedragen. En ook aan het jarige Theater zelf en aan zijn bevlogen directeur Cees Debets en zijn medewerkers. En tenslotte: vooral aan die talloze theatermakers, die vaak hun eerste serieuze producties hebben laten zien –en zullen laten zien- in het volwassen geworden Theater aan het Spui.
Steven van Dissel,
voorzitter Stichting Interim (1985-1993) en van de Stichting Theatercentrum Den Haag (1993-2001)
Categorieën
Hans Croiset
Als directeur van het Nationale Toneel was ik eind jaren tachtig en begin negentig nauw betrokken bij de totstandkoming van het Spuitheater. De oprichting ervan was eigenlijk een logisch uitvloeisel van de stormachtige ontwikkeling die het Kleine Zalen toneel in ons land doormaakte en het Spuitheater zou het eerste gebouw in ons land zijn dat daar speciaal voor zou worden opgericht. Omdat wij van het NT zelf een grote repetitiezaal hadden gepland (de Guido de Moor-zaal) moesten wij de gemeente beloven dat we in die zaal niet zouden spelen om geen concurrentie voor het nieuwe gebouw te zijn: in ruil daar voor kregen wij een flink aantal speelbeurten in het Spuitheater (dat en dat toch moet worden gezegd ook voor de dans een belangrijk gebouw leek te worden). Daar verheugden wij ons ook op omdat we kris kras door de stad onze Kleine `Zaalvoorstellingen gaven. (Theater aan de Haven, Diligentia)
Ik herinner mij nog erg goed de eerste bezichtiging van het theater in aanbouw met al die mensen van de gemeente, die in het betonnen skelet over de vloeren onder water moesten springen. Toen het eenmaal afgebouwd was en de eerste voorstellingen er plaatsvonden bleek al meteen wat voor een aanwinst het gebouw voor de stad was. (al braken mijn opvolgers al snel de belofte om niet in de Guido de Moorzaal te spelen). Vele geruchtmakende voorstellingen vonden er plaats; Decadence, de Perzen, Het Evenwicht (van Botho Strauss) met Will van Kralingen in een stralende hoofdrol. Enkele jaren later trad ik er als acteur op in Mystiek Lichaam, een toneelbewerking van Kellendonks boek door Johan Doesburg en Ariane Schluter.
Categorieën
Sanne van der Put
‘Mijn relatie met Theater aan het Spui? Langdurig, veelkleurig, inspirerend! Een thuis in veel opzichten. Ik had er een bijbaantje als kassajuffrouw – dat mij tijdens mijn aanvankelijk zwalkende carrière als dansmaker overeind moest houden. Nadat ik mijn debuut als choreografe had gemaakt bij het Korzo Theater, kon ik bij John Reinders terecht met mijn vele plannen. Tussen 1996 (‘Amazing Discoveries’: een voorstelling die het hele theater bespeelde) en 2006 (‘Villa Goldberg’, een droomproject met Calefax Rietkwintet) maakte ik 8 producties voor Theater aan het Spui. John en zijn team maakten dat mogelijk, waar ik nog steeds dankbaar voor ben.’
1985: Het 1e bestuur: Steven van Dissel (voorzitter tot 2001), Fre Vooys-Bosma, Godfried van Benthem van den Bergh, Pierre Bovens, Frank van Kreuningen, Rob Soetenhorst
1986: Piere Bovens, Adèle Reiss, Marie José Grotenhuis, Leo van der Toorn
1987: Yvonne Zonderop
1990: Piet Wapperom (voorzitter vanaf 2001)
1994: Dick Bruinsma
1995: Elske ter Veld, Ineke Schotanus
1998: Erik de Boer,
1999: Anke van Kampen,
2002: Bert Bruning
2003: Bas Sepers (voorzitter vanaf 2003), Roos van Put
2005: Leo Schepman (voorzitter )
2006: Piet Bouman , Marjolein de Haas
2011: Jacques Buiteman, Benita Plesch (voorzitter)
2012: Michiel de Vries
Categorieën
Medewerkers van het eerste uur
John Reinders met achtentwintig jaar de jongste theaterdirecteur van Nederland van de spiksplinternieuwe organisatie Het Gebeuren. Ik was trots dat ik het allereerste personeelslid was en mijn eerste voorstelling was Voorjaarsontwaken van Wedekind, door het piepjonge groepje De Zaak. Wat was het gaaf om toneel te zien met mensen van mijn leeftijd, die uiting gaven aan gevoelens, die ook mij bezighielden. De liefde voor theater heeft mij nooit meer losgelaten. Het was een supertijd. Een tijd van hard werken en veel zien en praten over theater. John ambitieus, in zijn element, een echt theaterdier. Dankzij hem is Theater aan het Spui er gekomen. Beleke Bagchus
In het legendarische jaar 1993 werd niet alleen Theater aan het Spui geopend maar bleek ook een tekort van 4 miljoen gulden bij het Haagse Gemeentemuseum!
De toenmalige directeur van dit museum, Rudy Fuchs, gaf als commentaar dat hij de gemeente Den Haag wel mooie kunst maar geen hoge bezoekersaantallen had beloofd!
Het leek John Reinders en mij een goed idee om het gemeentebestuur en met name de toenmalige wethouder van cultuur: Ans van den Berg nog eens te verrassen met ‘de man van 4 miljoen’!
Michiel Romeijn speelde tijdens de opening van het Theater aan het Spui een perfecte Rudy Fuchs die als een merkwaardige zonderling mompelend door de bomvolle foyer van Theater aan het Spui beende. Hans Brouwer
Terugkijkend verbaas ik me er over dat we zoveel hebben gedaan. En over de grote betrokkenheid van alle medewerkers en bestuur. Van iedereen werd verwacht dat er gewerkt werd bij voorstellingsavonden en festivals en dat gaf een groot gevoel van saamhorigheid. Bij het Groot Werkoverleg dat eens in de 3 maanden werd gehouden werd aan ieder personeelslid gevraagd over welk onderwerp gesproken moest worden. Als je dan je mond dicht hield over iets waar je vervolgens wel over liep te zeuren, werd je door je collega’s op de vingers getikt. Zo hielden we elkaar bij de les. Deze vorm van medezeggenschap en inspraak werkte fantastisch en ben ik later nooit meer tegen gekomen. Er waren natuurlijk regelmatig botsingen en mede doordat er nooit geld genoeg was om goed te organiseren en te produceren wat we wilden was het vaak keihard werken. Daar moest je tegen kunnen maar we presteerden wel wat met elkaar. Met trots kijk ik daar op terug!
Met Hans Brouwer “Reier zou jij nog iets kunnen bedenken voor de opening van het Theater aan het spui overmorgen”. Het was mijn ‘doe maar iets met vuurwerk dan is het altijd goed’-periode, en dat daarbij een lok van het haar van Louise Engering het moest ontgelden, was voor mij een teken dat het theater een bijzondere plek in de stad zou in nemen.
Met die bijzondere plek en bijzondere mensen heb ik een aantal projecten kunnen realiseren en met John Reinders bizarre en mooie situaties meegemaakt.
Voor mij een periode en een plek om te koesteren.
Categorieën
Lonneke van Leth
Het was John Reinders die mij in 2004 vroeg om mijzelf als jong talent aan het TAHS van 2005-2009 te verbinden. Twee prachtige zalen, een hele mooie studio en fijne collega’s. Geïnspireerd heb ik mij hier kunnen ontwikkelen om Lonneke van Leth Producties te maken wat het nu is. In November brengen wij jaarlijks nog altijd met veel plezier het UNEVEN festival in TAHS.
Categorieën
Bernadette Stokvis
De geschiedenissen van Korzo en Theater aan het Spui zijn nauw met elkaar verbonden. In feite zat in het raadsbesluit om Theater aan het Spui te bouwen ook het akkoord voor een verbouwing van Korzo. En dat in de niet rijke tachtiger en negentiger jaren! Kom daar nu maar eens om: twee vlakke vloertheaters erbij in een klap. Vanaf het begin met John Reinders en nu later met Cees Debets werken de twee theaters nauw samen en vullen elkaar perfect aan. Voor de dans in Den Haag een gouden greep, omdat alle soorten dansvoorstellingen nu de perfecte presentatie omgeving krijgen. Die samenwerking stamt van dag 1, met nu als mooi resultaat o.a. het nog steeds belangrijke CaDance Festival, gestart door Theater aan het Spui als jaarlijks reprisefestival van belangwekkende moderne dans in de kleine en middenzaal, tot nu een première festival voor nieuw en opkomend danstalent, maar nog steeds in beide theaters!
Categorieën
Christiaan Mooij
Vers van de regieopleiding haalde John Reinders mij met Annette Speelt genereus binnen bij Theater aan het Spui. We kregen een plek waar we in alle vrijheid konden maken. Toen ik in 2005 besloot te stoppen bij het gezelschap vroeg John mij te blijven als ‘artistieke side-kick’. Ik raakte als coach, regisseur en adviseur betrokken bij co-producties in eigen huis, werkte mee aan de programmering, legde contacten met nieuwe makers en (zoals dat ging met John) w.v.n.t.t.k. Eind 2010 stopte mijn functie als ‘artistiek adviseur’ en daarmee een leerzame en inspirerende periode waar ik bij mijn huidige werk nog veel profijt van heb.
Categorieën
Annechien Koerselman
De ontwikkelingssubsidie die ik van 2005 tot 2009 als maker bij TAHS ontving, heb ik volledig serieus genomen. In mijn eerste twee voorstellingen (Checkpoint Cha Cha Cha & Kaspar Hauser) heb ik daarom doelbewust het experiment centraal gesteld, in de daaropvolgende producties (Paljas & Brandbakkes) heb ik meer de balans gezocht tussen vertelling en publiek. In die zin loopt deze periode parallel aan mijn ontwikkeling tot all-round vakvrouw.
Net als toen ben ik nu nog steeds volop werkzaam als freelance regisseur, bewerker en auteur. Naast opdrachten van verscheidene producenten in binnen- en buitenland, creëer en produceer ik ook mijn eigen producties. Ik hoop nog vaak met mijn voorstellingen in Den Haag terug te keren. Het toegewijde en geïnteresseerde publiek voelt altijd als een warm bad. Meer informatie: www.annechienkoerselman.nl
Categorieën
Bart Chabot – Spuitheater
Categorieën
Reier Pos – Verhalen van het spui
Het is een zonovergoten dag die 8e september 2002.
Er loopt een lint publiek van het spui richting de uitmarkt op het Voorhout.
Op de hoek met de grote marktstraat ontstaat een mengeling met het publiek van de koopzondag.
Iets verder op de Kalvermarkt ligt de Belgische machinist van de 80 meter hoge kraan rustig achterover.
De tribune hangt aan de buitenkant van het stadhuis met publiek dat naar de voorstelling van het Nationale toneel kijkt. Over 5 min zullen ze naar de bovenste etage, op 45 meter hoog, de voorstelling van de Appel gaan bekijken. Willem Helversteijn verantwoordelijk vanuit het Theater aan het spui voor de buienradar komt aanlopen “de radar laat een donker vlek zien boven Den Haag maar nog niet rood“ zegt hij. De cue voor de volgende scene van de Appel wordt gegeven. De machinist van de kraan houdt zijn hand aan de knop en kijkt me strak aan. Kijk langs hem heen en zie in de grote marktstraat de vlaggen van de V&D strak staan. Nog nooit had ik het handgebaar ‘kill’ gegeven, de machinist begreep het, mede geholpen door zijn windmeter die op dat moment 70 km/h aangaf. Met de techniek van het spui en wat omstanders lukte het om de tribune veilig aan de grond te krijgen. De staalkabels van de hangconstructie danste als elastiekjes in het rond.
20 minuten later ging de volgende voorstelling alweer naar boven.
April 2003
“Heb je nog meer projecten in je hoofd zoals dat Office 2002 bij het stadhuis” vraag John Reinders.
“Wil ooit nog eens een theater in de zee bouwen waar verhalen worden verteld.”
“Maak een plan en we gaan er mee aan de slag.”
Met en maquette die maar net door de deur past stapte we de kamer van wethouder cultuur Louise Engering binnen. Was blij dat zij niet wist dat ik verantwoordelijk was voor het kleine brandje in haar haar tijdens de opening van het theater. “We hebben een goed plan voor Den Haag” zij Reinders en daar is geld voor nodig. Na een korte uitleg van het plan zagen wij het enthousiasme van de wedhouder groeien “als het volgend jaar klaar kan zijn dan worden jullie het vlaggenschip van Den Haag puur cultuur 2004”. Met een toezegging van een ton vertrokken we.
Reinders verantwoordelijk voor de programmering van het theater stelde voor om naar Malta te gaan om te kijken of daar een voorstelling gemaakt kon worden. Malta zou dat jaar toetreden tot de EU en zou het geheel een internationaal karakter kunnen geven. Een reis van 7 dagen via D-reizen was volgens John goedkoper dan een dag heen, overnachten en weer terug.
We hadden het uiteindelijk ook in één dag kunnen doen, want Malta telde toen 300.000 inwoners en drie gezelschappen.
Met de indrukwekkende maquette en het plan zijn we daarna langs alle directeuren van grote bedrijven gegaan, en ons voorstel om het theater een avond uit te kopen gingen als warme broodjes over de toonbank.
Met 10 bedrijven 250.000 en 100.000 van de gemeente lag er een goede basis voor het plan.
Anders werd het toen het bestuur van het Spui de risico’s voor het theater te groot vonden.
Een verzoek aan de gemeente voor een garantstelling was niet mogelijk, maar er was wel de belofte dat er verder gezocht zou worden. Maart 2004, er was nog geen garantstelling gevonden en de deadline was gepasseerd. Een poging van de Scheveningse haven om het project over te nemen liep, om inhoudelijke redenen van het plan, op niets uit.
Had mijn vakantie met de kinderen in april gepland om de zomer beschikbaar te zijn voor het project Verhalen van de zee. Net voorbij Antwerpen ging de telefoon “met Schoofs van de provincie Zuidholland, heb begrepen dat u geld nodig heeft voor een project in de zee, heeft u 2 of 250.000 nodig?”. Bij het eerste benzinestation belde ik met de bouwer van het theater of het alsnog gebouwd kon worden, dat zou nog kunnen. “John, we hebben geld, het theater kan gebouwd worden zullen we het dan toch door laten gaan?“ hij; “de programmering is afgezegd en ik kan op zo’n korte termijn geen hoogwaardige programmering meer regelen, we gaan voor kwaliteit”.
Het werd een slechte zomer.
In 2005 liepen we weer met de maquette, nu voor de prijsvraag voor een nieuw festival in Den Haag als opvolger van het North Sea jazz. Festival Verhalen van de Zee kwam als beste uit de bus, maar de gemeente koos voor Pure jazz en TodaysArt.
De grote verandering in het theaterlandschap wordt in 1969 ingeluid met afnemende bezoekersaantallen en de aktie Tomaat, waar theaterstudenten een andere cultuur eisten met het bekogelen van acteurs. Een zachtaardige revolutie met roep om vernieuwing die hard aankomt bij de gevestigde orde. Die frisse wind, het gevoel van de wereld te moeten verbeteren was een reactie op de burgerlijkheid. “In de opleiding wordt de originaliteit van de acteur centraal gesteld. Acteurs zouden niet ondergeschikt moeten zijn aan het bestel dat gericht was op consumptie van Theater. De bedoelingen van toneelschrijvers en makers waren niet belangrijk, het moest vanuit jezelf komen” 2). Het was de tijd van het experiment, van het locatie-theater, het gebruik van bestaande gebouwen als vlakkevloertheaters. De vlakke vloer doorbreekt de scheiding van speelvlak en toeschouwer in tegenstelling tot het meer traditionele lijsttoneel.
Opkomst van het nieuwe podiumaanbod werd gestimuleerd door de betrokkenheid van de makers centraal te stellen en niet de consumptie van theater. Het Amsterdamse repertoiregezelschap Nederlandse Comedie komt in de problemen. De eerste experimentele jonge groep theatermakers Het Werktheater ( met o.a. Shireen Strooker, Peter Faber) wordt gesubsidieerd. Theatermaken is niet uitsluitend meer het domein van hen die daarvoor een opleiding hebben genoten. In Amsterdam wordt in 1969 het Shaffy theater geopend en Mickery gaat in1972 van Loenersloot naar Amsterdam. In Den Haag zijn veel theaters verdwenen, in de oorlog Kurhaus Cabaret (1942), Pier Paviljoen (1943) Princesseschouwburg (1945) en erna o.a. Scala (1956) , Gebouw K en W (1964) De Dierentuin (1968), Kurhaus Paviljoen en de Kurzaal( 1970). Hoewel theaters worden gezien als een belangrijk deel van ons culturele leven 3) worden tot 1969 geen Haagse nieuwe theaters gebouwd, met uitzondering van Theater Pepijn in 1964, een particulier initiatief van Paul van Vliet. In Amsterdam ontstaan er vele nieuwe theatertjes in kelders, zolders, cafe’s en kerken. Het nieuwe podiumaanbod voor de kleine en middenzalen is een informeel alternatief als aanvulling op het bestaande theater- en concertleven. Men sprak van herstel van het contact met de eigen generatie.
Categorieën
Medewerkers met jaar van indiensttreding
Hier volgen de namen van de huidige en vroegere medewerkers van Het Gebeuren en Theater aan het Spui vanaf 1985. Gerangschikt naar (soms geschat) jaar van indiensttreding. We hebben geprobeerd de lijst zo volledig mogelijk te maken maar zijn daar misschien niet in geslaagd.
Medewerkers:
1985: John Reinders, Beleke Bagchus, Katja Brenninkmeyer, Hans Brouwer, Marcel Dekker, Henze Pegman, Leo van der Toorn, Henk en Leni Bakx, John en Margareth van Galen, Piet Taal, Rob Taal, Frans Hemmekam, Joop Driessen, Ineke van Staveren, Hillie Kuipers, Michael Baxter, Paul Vermolen
1990: Jan Harm Wagner, Marieke Visser, Joris Brederoo, Louis Kok, Sanne van der Put, Willem Helverstein, Eric Korsten, Gina Snijder
1993: Mas van Putten, Eveline van Leeuwen, Mirjam Overdevest, Jessica Muller, Joeri Bonsel, Micky van Keulen, Jiska van den Berg, Judy Albin, Jan Droog, Paul Jorna, Darpan van Kuik, Salam Alkemade, Joris Engering, Willy Caspers, Ellen van Heijningen, Fred (huismeester), Cora den Boer, Patrick Fransen, Babette, Madelon de Wit, Martin Raud, Wiebe, Dion, Richard Hijkoop, Joke van Maaren, Sander Peppelenbosch, Firos Kariman
1999: Andre Kort, Ben van Overbeek, JelleMulder, Julliette Jansen, Sara Becker, Keimpe de Jong, Petra Schrevelius, Alik Assatrian, Marco van Veldhuizen, Danny Waasdorp, Ernst Woltering, Lies (Elisabeth) Stinissen, Bob van Schuylenburch
2000; Mirjam Wesselink, Frenk Bakx, , Annerieke Simeone, Barbara Verheul, , Ruud Mooien, Joost Kelderman, Giel Snauw, Schera Brok, Saalam Alkemade, Joeri Bonsel ,Sarah Bekker, Michael Driebeek van der Ven, Harjen Wolter, Susanna Yasudah, Channa Boon, Marcel Kentin, Govert…. (portier)
2001 r J, Blom mw. J, Gransjean dhr. J., Jakobs mw. E.M., Keijzer mevr. M., Kuik dhr. E.J. , Lips dhr. A., Reudink mw. M. , Ola Mafaalani, Meijer mw. E, Miesen dhr. M. , Nicolai mw. T. , Bas Schuyffel , Snaauw dhr. G., Strik mw. E., Stuut mw. E.L.M., Veele dhr. G. van, Verhagen dhr P.A. Wauters mw. A.J.A.L , Harjan Woltjer
2002: Jeroen Flesseman, Eline (Beentjes?), Wilma Heerings,
2003 Saskia van Gent, Willem Hijdra, Martijn Westerop, Viory Schellekens, Mirjam vd Eijk, Rutger Huiberts, Tobia Jantzen, Frank Rijntjes, Pim Driessen, Nathalie van Helvoort
2009 Louise vd Knaap, Suzanne Minnekes, Lieke Beijlsmit, Joost de Kleine, John de Weerd, Saartje Oldenburg, Mariska Dollekens, Daphne Blomsma, Rixt Mekenkamp, Claudia Simons, Mannou Weerdenburg, Louis vd Brink, Arjan Ros, Egbert Mellema, Anthi Bel, Berry Lemmen, Djurre vd Velkkert, Marten de Groot, Sander vd Akker, Gerard Alkemade, Lotte Kauffman, Kerensa vd Sluys, Jelle Ooijevaar, Eline Beentjes, Inger Koerselman, Gerjanne van Zuilen, Rianne Valstar, Dieuwke le Feber, Liselore van Leeuwen, China Zijlstra, Deniese Donkers
2013 Anna-Belle de Haan, Martiska Dollekens, Marjolein de Jong, China Zijstra, Liselore van Leeuwen, Juul Spoor
Huidig personeel:
[himage]
[/himage]
| 01 Dieuwke Le Feber | 02 Marten de Groot | 03 Louis van den Brink | 04 Juul Spoor | 05 Sander van den Akker |
| 06 Martijn Westerop | 07 Liselore van Leeuwen | 08 China Zijlstra | 09 Berry Lemmen | 10 Egbert Mellema |
| 11 Deniese Donkers | 12 Rixt Mekenkamp | 13 Cees Debets | 14 Eline Beentjes | 15 Wilma Heerings |
| 16 Willem Hleversteijn | 17 Rianne Valstar | 18 Inger Koerselman | 19 Gerjanne van Zuilen | 20 Claudia Simons |
| 21 Djurre van de Vlekkert | 22 Mariska Dollekens | 23 Kerensa van der Sluys | 24 Gerard Alkemade | 25 Kimiberly Ardaseer |
| 26 Saartje Oldenburg | 27 Daphne Blomsma | 28 Esmée Pietersz | 29 Suzanne Minekus | 30 Willem Hijdra |
| 31 Anthi Bell | 32 John de Weerd | 33 Annabelle de Haan | 34 Mannou Weeerdenburg | 35 Elias Ayyadi |
| 36 Miel van Teijlingen | 37 Arjan Ros | 38 Joost de Kleine | 39 Jelle Ooievaar | 40 Jos Planken |
Huidige staigiares:
Kimberley Ardaseer, Lianne van der Loo, Sander van Hasselt, Miel van Tijlingen, Marco Halibux, Jos Planken, Elias Ayyadi.
Gastvrouw: Denise
Namen die beslist in het rijtje thuishoren doorgeven aan: petja@wxs.nl.
De vernieuwing was volgens de traditionele aanhangers van de Haagse Stijl vooral een Amsterdamse aangelegenheid.” Het Haagse publiek blijft trouw aan de Haagse Comedie, die bevestigend toneel maakte en 1969 was een topjaar voor de Haagse Comedie”2a). De Haagse Comedie weert zich succesvol tegen de kritiek en uit het land komen er via Schouwburgdirecteuren steunbetuigingen aan toneelicoon Paul Steenbergen. Deze toneelheld van de Haagse Stijl (vanaf 1950 directeur Haagse Comedie) mocht niet weg2). Bovenin de Koninklijke Schouwburg was het Paradijs ingericht voor jonge makers van de Haagse Comedie. In 1969 wordt als ontmoetingsplek voor het alternatieve circuit, voor de vernieuwing, het vlakkevloer-theater HOT( Haags Ontmoetingscentrum voor Theaterkunsten) geopend. De Haagse Comedie en de Nieuwe Komedie speelden er als huisgezelschappen. De Nieuwe Komedie gaat mee met de vernieuwing, krijgt in 1969 de Albert van Dalsumprijs en richt zich met als achtergrond het jeugdgezelschap Arena op het vormingstheater. De Nieuwe Komedie kleurt zichzelf meer en meer als politiek vormingstheater in de democratiseringsgolf van die jaren. Aad Greidanus verlaat de Nieuwe Komedie en richt met Erik Vos in 1971 de Appel op, zij spelen in Theater aan de Haven. In 1976 verhuizen ze naar Het Appeltheater met het totale ruimteconcept. Speelvlak in relatie tot spel en publiek wordt voortdurend aangepast. De maatschappij kritische Nieuwe Komedie krijgt vanaf 1984 geen subsidie meer en wordt opgeheven. De begin jaren tachtig zijn turbulent voor de Haagse Comedie. In 1984 wordt een artistieke stilstand bij de Haagsche Comedie vastgesteld, in 1985 gaf Guido de Moor de moed op, de Raad voor de Kunst zegt het vertrouwen op in de ooit zo populaire Haagse Comedie 3A).
Categorieën
1985 Behoefte aan een nieuw Theater
Het margetheater komt in Den Haag niet van de grond, daarbij komt dat Den Haag een “artikel 12 gemeente” was: de gemeente was failliet. Veel kleine theaters zijn verdwenen, o.a. Vereeniging, Seinpost, Amicitia, Odeon, Op Gouden Wieken en Theater aan de Haven wordt na opheffen de Nieuwe Komedie met sluiting bedreigd. Het alternatieve aanbod, de avant-gardistische creativiteit als die al bestond in Den Haag, was er niet te zien en het begrip paste niet bij de bestaande gezelschappen. ’t Paard van Troje programmeerde op zolder in de kleine theaterzaal experimenteel toneel. De voorhoedefunctie van dit POP centrum op toneel gebied werd door officiël Den Haag in het geheel niet opgemerkt. We maken in Den Haag in die jaren weinig en we zien onvoldoende van ontwikkelingen van nieuwe internationale groepen en stijlen. Den Haag dreigde de boot te missen. Een belangrijk moment voor het vernieuwingsdenken is de sluiting van het vlakkevloer-theater HOT in 1985. De reactie op de theaterkaalslag volgt met de opening in 1987 van Branoul , Korzo en de Muziek- en Danstheaters aan het Spui. Waarschijnlijk door het ontbreken van een theaterschool in Den Haag stonden de jonge vernieuwende makers niet op de poorten van Den Haag te beuken om te beginnen. Het lijkt erop dat de behoefte aan vernieuwing in Den Haag groter was bij het cluster Politiek/ Gemeente dan bij de makers. Het beoogde nieuwe vlakkevloertheater paste in het cultuurgebouwendenken van Politiek/Gemeente. Is er een gebouw dan volgt de inhoud en het publiek vanzelf. Er moest iets nieuws komen, men wist niet hoe en het theaterveld was sterk verdeeld. In 1985 heeft de Gemeente daarom een nieuwe Stichting met de naam Interim opgericht, die als kwartiermakers de opdracht hadden de presentatie van het ontbrekende en vernieuwende aanbod te organiseren.
Categorieën
Theaterman Reinders (1985-2008) en zijn team
John Reinders van het Amsterdamse Shaffy theater wordt aangesteld als directeur van de Stichting Interim en krijgt onder andere de opdracht om het gehuurde Theater aan de Haven te gaan exploiteren. De Stichting Interim krijgt een bestuur uit het vak: Steven van Dissel, de voorzitter en jurist, komt als enige niet uit een van de theaterorganisaties. De anderen wel: Fre Vooys-Bosma en Frank van Kreuningen,(Nieuwe Komedie), Godfried van Benthem van den Berg (Haagse Comedie) ,Pierre Bovens ( BVD jeugdtheater) en Rob Soetenhorst (De Appel) stellen de doelen: naast het programmeren van voorstellingen in Theater aan de Haven is een belangrijke taak het produceren van toneel en dans. Matti Austen en Chris de Jong van STOA stellen in 1985 de haalbaarheid vast in het rapport “ Het presenteren van kleine en middelgrote produkties op theatergebied” met begrippen als Margetheater en het Vlakke Vloer Theater. Met John Reinders kiest het bestuur niet voor iemand die zo goed zou kunnen passen in de Haagse sfeer, maar voor avontuur en leven in de “Behoudende Culturele Porceleinkast Den Haag”. “Het Gebeuren” wordt opgericht, een werknaam bedacht door Henze Pegman die voortkwam uit de Nieuwe Komedie. De Gemeente had verordonneerd dat zo mogelijk medewerkers nog op de loonlijsten van Nieuwe Komedie en HOT in dienst moesten worden genomen. Enkele technici , de schoonmaakploeg en het uitbaatcontract van de foyer van Theater aan de Haven met John en Margaret van Galen werden overgenomen. Nieuw in het team waren de door John aangezochte Hans Brouwer, Beleke Bagchus en Hillie Kuipers. Ze willen Den Haag opschudden en “Het” laten zien.
Het Gebeuren had, dankzij het Theater aan de Haven, de beschikking over twee kleine theaterzaaltjes. Dat was volstrekt onvoldoende om in Den Haag ook te laten zien wat er in het land op theatergebied gebeurde. Dat was wel een opdracht aan de nieuwe club. Het Gebeuren introduceerde het begrip “polylocatie”. Dat kwam er op neer dat Het Gebeuren voor elke voorstelling in Den Haag het meest geschikte podium zocht. Dat was nog een hele klus maar leidde wel tot allerlei nieuwe contacten met, bijvoorbeeld, de mooie maar vrijwel nooit gebruikte zaal in het Conservatorium. Zo ontstond, in afwachting van het nieuwe Theater, een productiehuis met als thuishaven Theater aan de Haven met gebruik van theaters Korzo, Danstheater, Zeebelt en poly-locaties in de stad zoals Café Schlemmer, Sociëteit de Witte, De Staatsdrukkerij, Oude Stadhuis, het Westeindeziekenhuis, de Tramremise en allerlei andere plaatsen. Inspirerend maar uit de nood geboren en voor de kleine organisatie enorm arbeidsintensief. De infrastructuur, met repetitie mogelijkheden en de werkplaats van Theater aan de Haven, samen met de enthousiasmerende John Reinders en zijn team bleek bijzondere producties mogelijk te maken. “De (co)productiviteit was zeker in de beginfase enorm, geen fietsenrek in Den-Haag ontkwam aan onze artistieke onderdompeling.”
Vanaf begin was duidelijk dat Het Gebeuren zou moeten werken aan een ander, vruchtbaarder Theaterklimaat in Den Haag. Niet uitsluitend distribueren maar vooral maken en stimuleren. “Toen eind 1985 Het Gebeuren voorstellingen ging organiseren in Theater aan de Haven was een van de voornemens niet alleen decors uit vrachtwagens te laden en voorstellingen van elders of anderen te presenteren, maar ook om zoveel mogelijk mensen uit vele creatieve hoeken in Den Haag te leren kennen en uit te dagen hun kunstje te vertonen. Alleen op die manier kon het grauwe imago van Den Haag als kunststad wat kleur krijgen” 4). De zoektocht naar Haagse talenten en mogelijke samenwerkingen begon. Het budget werd naast de programmering gebruikt voor de productiefunctie. De eerste beredeneerde sprong in het duister was met Ton van de Langkruis die de eerste productie Knie maakte en na die kans vaststelde dat hij geen regisseur moest worden. Wel werd hij met Winternachten / Writers Unlimited belangrijk voor het Theater aan het Spui en de stad. Het Gebeuren richt De Bastaard op met Kim Zeegers, Guusje Eijbers en Johan Doesburg. De Bastaard produceerde o.a. Smile Please regie Kim Zeegers, Grieks regie Johan Doesburg, Catastrophe regie Guusje Eijbers en de laatsten samen Het Spookhuis. Het Gebeuren bleek voor de jonge makers in Den Haag van groot belang want er werd een klimaat geschapen waarin zij konden gedijen.
De scepsis was al na het eerste seizoen omgeslagen in enthousiasme. “Het Gebeuren heeft zich in haar korte tijd van het bestaan ruimschoots bewezen” zegt Wethouder Verduyn Lunel in 1987. Veel aandacht trokken de grote eendagsprojecten De zon gestrand op het Scheveningse strand op 21 juni: een verzameling van speciaal ontworpen theatrale projecten van (vooral) Haagse kunstenaars. Het project werd het volgende jaar onder de naam De Langste Dag herhaald.
Ook kreeg Het Gebeuren de opdracht de organisatie op zich te nemen van het wat zieltogende zomertheaterfestival op het Plein, wat door het Gebeuren werd opgekrikt tot De Haagse Zomer, die sterk in populariteit groeide. “Er wordt weer gepraat over dingen die gebeuren en niet meer alleen over dingen die op sterven na dood zijn”4a) Na een aantal jaren, vlak voor de opening van het Nieuwe Theater wordt het festival door het nieuwe gemeentebestuur wegbezuinigd.
Categorieën
Politiek en het nieuwe theater?
De belangrijkste opdracht aan de Stichting Interim was een plan te ontwikkelen voor een nieuw theater, met, tenminste, een “middenzaal” (350 tot 500 bezoekers) en een kleine zaal (100 tot 250 bezoekers). Er lag een door de Haagse Comedie (zakelijk leider Hans van Westreenen) ontwikkeld plan om zo’n complex te bouwen achter de Koninklijke Schouwburg, die zelf ook aan restauratie toe was. Daar was –ook binnen de Stichting Interim- geen onvoorwaardelijke steun voor: men vreesde dat daardoor alle financiële middelen in feite ter beschikking van de Koninklijke Schouwburg en Haagse Comedie zouden komen en er onvoldoende ruimte zou zijn voor onafhankelijker visies op het meer avantgardistische theaterveld.
Deze verschillende visies werden ook in de Gemeenteraad van Den Haag duidelijk uitgedragen: de plannen voor nieuwbouw achter de Schouwburg konden rekenen op een kleine meerderheid (23-22 stemmen) in de Raad, de toenmalige VVD-CDA-coalitie. De oppositie had niet veel op met het als nogal behoudend beoordeelde kunstbeleid van de Koninklijke Schouwburg en de Haagse Comedie. Door de nood gedwongen -want de zeer beperkte beschikbare cultuurgelden voor de Stichting Interim lieten geen ruimte voor enig alternatief plan- werd ingestemd met de uitgewerkte plannen voor de aanbouw achter de Koninklijke Schouwburg. John Reinders zou dan, als adjunct directeur van de Koninklijke Schouwburg, verantwoordelijk worden voor de productie en presentatie van voor de midden- en kleine zaal geschikte theatervoorstellingen. Voordat het definitieve plan door de Gemeenteraad was behandeld vonden er Gemeenteraadsverkiezingen plaats: de meerderheid van de coalitie verdween en werd vervangen door een “linkse” meerderheid (23-22 stemmen!) die een coalitie tot stand bracht. Een nieuwe lente, een nieuw geluid voor alle plannen en vooral voor die van de sector cultuur.
Het was niet meer vanzelfsprekend dat het nieuwe Theater achter de Koninklijke Schouwburg zou komen. Wethouder Adri Duivesteijn en de nieuwe wethouder cultuur Jack Verduyn Lunel kwamen met het voorstel om een nieuw theater aan het Spui te bouwen, waar –in het kielzog van het nieuwe stadhuis en de nieuwe zalen van het Muziek- en Danstheater- nieuwe publieksgebouwen moesten worden gevestigd. Er kwam nu veel extra geld beschikbaar voor een nieuw theater uit de begroting voor Stadsontwikkeling. Dat bood alternatieve mogelijkheden en het plan voor aanbouw achter de Schouwburg werd even in de ijskast geparkeerd.
John Reinders kreeg de opdracht om de ontwikkeling van een nieuw plan vanuit de theaterwereld aan te sturen. Architect Herman Hertzberger werd aangezocht om een theatercentrum te ontwerpen dat multifunctioneel zou zijn en de combinatie wonen-uitgaan-werken in zich moest verenigen, hoek Spui-Amsterdamse Veerkade. De Stichting Interim omhelsde de nieuwe plannen, zij het dat daarover in de gelederen van Koninklijke Schouwburg en Haagse Comedie grote weerstand bestond: zij zagen de vrijwel uitgewerkte plannen voor de uitbreiding van de Schouwburg, en daarmee van de faciliteiten van de Haagse Comedie, in rook opgaan. De andere “partijen” in het Stichtingsbestuur stemden er evenwel mee in.
In dec. 1987 vragen theaterdirecteuren van Haagse Comedie, De Appel, Nederlands Dans Theater, Residentieorkest en Kon. Schouwburg de gemeenteraad om een denkpauze voor de nieuwe Theatercentrum plannen. “De individuele belangen spelen een grote rol” stelt wethouder J. Verduyn Lunel (PVDA)” en gaat door 4b). De concentratie van instellingen op het gebied van podiumkunsten en andere culturele voorzieningen aan het Spui en het verwachte resultaat van exploitatie en bespeling van het nieuwe “Margetheater” was uitgebreid in discussie. Met een meerderheid van één stem werd tenslotte besloten het plan van Verduyn Lunel te volgen: een –zelfstandig- nieuw theater was geconcipieerd! Het bestuur van Stichting Interim gaf opdracht het pakket van eisen voor het theatergedeelte te ontwikkelen en tot uitvoering te brengen. De Stichting Interim hief zichzelf niet op, maar werd omgezet in een nog steeds fungerende Stichting Theater aan het Spui (nieuwe naam vanaf 2012). De Gemeente droeg de exploitatie van het nieuwe theater aan de Stichting over en ging met de Stichting een huurcontract aan.
Er was geen blauwdruk en Architect Hertzberger en Theaterdirecteur Reinders ontwikkelen het eerste nieuwbouw vlakkevloer theater in Nederland. Een prestatie van formaat. Want er wordt een fraai complex afgeleverd met het sleutelwoord “toegankelijkheid”. Een droom wordt werkelijkheid en John Reinders werd de directeur van het nieuwe theater, dat de naam Theater aan het Spui kreeg. VVD wethouder Ans van der Berg, oorspronkelijk een van de tegenstemmers, opent 6 maart 1993 het nieuwe theater. Een paar dagen later gevolgd door de openingsvoorstelling Miau van Guusje Eijbers. TahSpui verzorgt ook de openingsact voor het Theatercentrum complex op 3 juni 1993 (zie verhaal ‘Reier Pos’ en ‘Open Doekjes’) door burgemeester Ad Havermans en de nieuwe wethouder cultuur Louise Engering, waar de vonken letterlijk van af spatten. De zwarte dozen en de grote holle foyer met zichtbare aan- en afvoerbuizen waren niet meteen het idee van “Toute la Haye”. John Reinders legt uit; “In een modern theater moeten alle middelen worden ingezet om de wereld van de theatermaker te scheppen. De uiterste consequentie is dat zelfs de ruimte waarin de voorstelling zich afspeelt, geen bijzondere eigenschappen mag hebben, geen balkonnetjes, geen vaste tribunes, geen belemmeringen, kortom Theater aan het Spui.” In 1998 voegt hij er aan toe; “Theater aan het Spui is niet makkelijk in weinig woorden te vangen. Dat komt door de veelzijdige invulling van het Theater. We presenteren niet alleen een selectie uit het landelijke aanbod van het toneel, dans en jeugdtheater, maar staan ook mee vooraan als nieuwe, andere zaken in Den Haag de kop opsteken: eigen producties, festivals en “nieuwe geluiden”. Het Theater is een ontmoetingsplek voor toeschouwers, makers, ideeën. Voor de meesten een weerzien met het bekende, voor anderen een zoektocht naar nieuwe verrassingen en avonturen. Theater aan het Spui waar doorlopend dingen gebeuren”. Het theater bleek in een grote behoefte te voorzien. De 10.000 bezoekers van Theater aan de Haven worden 55.000 bezoekers aan Theater aan het Spui.
Categorieën
Artistiek beleid, weg van de begaande paden
Theater aan het Spui onderscheidt zich van andere podia in de stad door een brede aanpak, (vernieuwend theater, moderne dans, festivals, moderne muziek, video, locatie projecten, literatuur enz.). Het theater ervaart dat het bestaan van een breed podium activiteiten uitlokt. Opvallende constatering is dat het vaak niet de bestaande groepen, maar de nieuwelingen zijn die veel publiek trekken 5). Voornaamste taak van het Theater aan het Spui is het laten zien van ontwikkelingen op het gebied van professionele moderne dans en toneel. Dit alles onder de noemer “avontuurlijk theater”, de toeschouwer gaat met de maker mee op ongebaande paden. Als voorbeeld de voorstelling 06 naar een film van Theo van Gogh, van het Nationale Toneel (het NT), bewerking en regie Johan Doesburg, voert de toeschouwers interactief mee.
Andere repertoire- gezelschappen dan het NT zijn regelmatig te gast aan het Spui. Voor een groot aantal structureel gesubsidieerde gezelschappen is Theater aan het Spui een belangrijke speelplek. De grote gezelschappen van buiten Den Haag komen langs ( NNT, Galili, Oostpool, Zuidelijk Toneel, TGA, Ro-Theater, Orkater) veel dansgezelschappen De Chatel, Dance Works Rotterdam, Conny Jansen en middelgrote groepen als Alex D’Electrique, Theatercompagnie, Carver, Rieks Swarte, Het Vervolg, Barre Land, DNA, Els inc. Growing up In Public, Hans Dagelet, Helmert Woudenberg, Van Houts en de Ket, Huis van Bourgondië, John Buisman, Keesen & Co, Made in da Shade, Productiehuis Brabant, Rogie & Company, Suver Nuver, Truus Bronckhorst, Veenfabriek en de Wetten van Kepler 6).
Door continuïteit in presentatie te bieden bouwt Theater aan het Spui een publiek op voor de onbekendere groepen. Voor bijvoorbeeld Alex D’Electrique “niet het woord of verhaal ligt aan de basis van het theater, maar de opwinding” is het de vaste ontmoetingsplek met een publiek dat trouw en in grote getale komt.
Naast het presenteren van het landelijk aanbod was het actief ontwikkelen van een Haags aanbod middels producties en coproducties een belangrijke taak . Zoals het door de Gemeente in de Winternota van 1995 werd geformuleerd: Het tot stand brengen en of begeleiden van Toneelproducties. Reinders bleek een goede neus te hebben voor mensen met ideeën. Na de opening bleek er onvoldoende budget voor de exploitatie, laat staan voor de productiefunctie. De tekortkomingen op de exploitatie gingen direct ten koste van de productiefunctie waarvoor nauwelijks geld beschikbaar bleef. Spanning tussen de subsidiegever en het nieuwe theater was onvermijdelijk, omdat de Gemeenteraad een budget- neutrale vernieuwing was gesuggereerd voor het opheffen van HOT en Nieuwe Komedie, hetgeen natuurlijk onmogelijk was. De Gemeente heeft de productiefunctie niet structureel ondersteund om de zogenaamde vlieghoogte van het Theater aan het Spui te verbeteren.
TahSpui ambieerde met nadruk om ook een productieplek te zijn, een niet-onlogische gedachte in het vervolg op de succesvolle Gebeuren producties. Confrontatie van afspraken, verwachtingen en belangen volgt. In mei 2000 stelt de adviescommissie “De hoge verwachtingen bij de start zijn, als men terug kijkt op de afgelopen periode, niet geheel waargemaakt”. Omdat de commissie de redenen niet kan aangeven vervolgt men met “Het (theater) zou een kans moeten krijgen om met voldoende financiële toerusting een productiefunctie te vervullen” en stelt een productiesubsidie van 770.000 per jaar voor. In eerste instantie voor twee jaar. Maar de Gemeente neemt het advies niet over, de productiesubsidie wordt niet gehonoreerd: Het Theater aan het Spui verliest zijn kennelijk ongelijke strijd.
Naast de bijzondere Theatercircuit programmering en de grote festivals bleef TahSpui toch met de vaak schaarse middelen die ter beschikking stonden doorlopend een theater van eigen theaterproducties en kleinschalige dansevenementen, waar jonge makers een kans kregen. Johan Doesburg, Guusje Eybers, Annette Speelt, Greg Nottrot, Annechien Koerselman, Reier Pos kregen steun en konden onder de vleugels van TahSpui produceren. Ola Mafaalani wordt gecontracteerd voor 4 jaar ”Artist in residence” bij TahSpui, het contract van 2001 heeft helaas geen lang leven. Voor het opzetten van productiekernen rond deze makers kwam in de Reinders periode geen structurele steun, wel voor Annette Speelt in 2004. Desondanks is TahSpui mede bepalend voor het culturele gezicht van Den Haag en daarmee een belangrijke factor voor het culturele klimaat van Den Haag.
De succesvolle projekten aanpak van het Gebeuren met jonge Haagse Makers werd verplaatst naar het Theater. Uitgangspunt voor het nieuwe Theater was dat het een vaste speelplek voor het grootste stadsgezelschap zou zijn en een aantal andere vaste bespelers zou hebben die invulling moesten geven aan het gewenste beeld; een mengeling van moderne dans, vernieuwend repertoire, kleinschalig experiment en jeugdtheater. Zo werden de Haagse groepen Djazzex, Het Nationale Toneel en Stella Den Haag de vaste bespelers van het Theater aan het Spui. Gevorderd historisch inzicht leert dat Djazzex werd opgeheven nadat in 1996 de subsidieaanvraag wordt afgewezen. Tussen de opvolger van de Haagse Comedie, het Nationale toneel en Theater aan het Spui heeft vanaf het begin een hechte band bestaan. Hans Croiset oprichter van het NT heeft de grote zaal mee bedacht en hij heeft er per seizoen 2 op de zaal gemaakte producties uitgebracht. Wisseling van de leiding (3 x in 8 jaar 1993-2000 ) bracht ook een wisselende houding t.o.v. Theater aan het Spui. Evert de Jager het NT keert zich vrijwel onmiddellijk van het TahSpuipui af. Hij zet in op “het eigen huis” achter de Kon. Schouwburg. Eind 1999, na 6 jaar samenwerking, wordt duidelijk dat het NT zich zal richten op de Kon Schouwburg en op 5 mei 2001 neemt het NT definitief afscheid van Theater aan het Spui.
Het Jeugdtheater NJT en Pssstt waren opgeheven en Hans van den Boom en Cees Debets worden gevraagd naar Den Haag te komen. Stella Den Haag wordt in 1990 opgericht en wordt het huisgezelschap voor kinder- en jongeren theater in Theater aan de Haven en later Theater aan het Spui. Maar Stella had ook haar zinnen gezet op een eigen ruimte en die wordt ook al snel gerealiseerd in de Nobelstraat. Voor Theater aan het Spui is het verdwijnen van de vaste bespelers een aderlating, Theater aan het Spui moet met minder vaste inkomsten op zoek naar nieuwe kansen in het theatercircuit. Van 2005 tot 2008 was Annette Speelt het huisgezelschap en zij brachten een eigen financiering mee.
Categorieën
Kleinschalige dans
Den Haag wilde graag Dansstad zijn maar miste veel uit het aanbod van binnenlandse en buitenlandse makers. De kleinschalige dans was geen aandachtspunt bij het NDT van Carel Birnie en het Danstheater was te groot en te duur. Sinds Korzo in samenwerking met Het Gebeuren dans programmeerde werd een verbetering vastgesteld, maar de mooie verwachting van de commissie Kleinschalige dans, een advies in 1991 over het nieuwe theater aan het Spui, wordt volledig waargemaakt. Birnie vertrekt in 1992 voor de opening van Theater aan het Spui bij het NDT, de samenwerking blijft goed en NDT 3 geeft een aantal voorstellingen bij TahSpui. De nationale en internationale programmering van dans is bij Theater aan het Spui in goede handen, dansvoorstellingen als Accrorap, Increpazion Danza of Earthfall en Alis uit Frankrijk zijn interessante krenten in de pap. Dans blijft het voornaamste item in de grote zaal, ook wordt in bescheiden mate ingegaan op verzoeken om voorstellingen te monteren 5).
Er is in de jeugdprogrammering ook aandacht voor jeugddans. Stella, Introdans, The Meekers, de Stilte zijn gezelschappen die erg welkom zijn en prachtige voorstellingen laten zien.
Theater aan het Spui heeft met haar dansprogrammering en samen produceren met jonge Haagse makers zoals Glenn van der Hoff, Sanne van der Put , Lonneke van Leth, DeDutchDontDanceDivision, (Thom Stuart en Rinus Sprong) gezorgd voor een sterke verlevendiging van het Haagse dansklimaat.
Categorieën
De Festivals
Het deelnemen aan en presenteren van festivals en bijzondere evenementen was een belangrijk doel. Het Theater aan het Spui ontwikkelde zich door de jaren heen tot een uitstekende festival-locatie. De combinatie met andere zalen in de onmiddellijke omgeving (Phillipszaal, Lucent en Nieuwe Kerk) en de mogelijkheid één gebouw te vormen met het Filmhuis en de flexibiliteit van zalen en foyer maken bijzondere dingen mogelijk. Er is een vanzelfsprekendheid om Theater aan het Spui als festivalplek te gebruiken5). Een door TahSPui geïnitieerd festival als CaDance is inmiddels de absolute koploper op het gebied van de moderne dans, een festival dat samen met Korzo werd uitgebouwd en waarin ook de productie van 1 of 2 voorstellingen door TahSpui werden ontwikkeld. Met de latere profilering van Korzo als dansproductiehuis is de artistieke leiding van het festival overgedragen aan Leo Spreksel, artistiek directeur dansprogrammeur van Korzo. Samen met Terts Brinkhoff werd De Parade naar Den Haag gehaald. TahSpui speelt een belangrijke rol bij etnische manifestaties die vanuit de eigen doelgroep worden georganiseerd. Enkele Festivals die er plaats vonden; De Presentatiedagen van Rabarber, een deel Uitfestival, Festival In De Branding en het Winti-Festival, Holland Dance Festival, Crossing Border Festival, Winternachten (nu Writers unlimited etc.), The Music in my Head, Festival Iranians on the Move, Kunstbende, Hindoestaans Filmfestival, Paard Op Hol, Todays Art, de Binnenach, de Cultuurnacht, Festval de Betovering, Boekids, Bollywood, Hindustaans Vrouwenfestival, Wereldreis in Eigen Stad. Door de samenwerking met het filmhuis, het gegeven dat er 3 voorstellingsplekken mogelijk zijn, de flexibiliteit van theatrale middelen en mogelijkheden blijkt dat Theater aan het Spui een zeer geslaagde plek is voor bijzondere manifestaties en festivals. Het Movies that matter-festival, onder auspiciën van Amnesty International, vindt de laatste jaren ook plaats in het Filmhuis en Theater aan het Spui en zorgt voor een enorme toeloop van internationaal publiek en filmmakers.
Categorieën
Jeugdtheater
Het jeugdtheateraanbod in Nederland is in de negentiger jaren toonaangevend en Theater aan het Spui is een zeer geschikt podium voor het meest bijzondere en actuele aanbod. Huis aan de Amstel, Speeltheater Holland, Unieke Zaken, Rosa Sonnenvanck en Stella Den Haag zijn graag geziene gasten. Theater aan het Spui laat dit aanbod vaak als enige podium in Den Haag zien.
Pssstt, Peter Pan en NJT zijn de Haagse gezelschappen die tot medio 1990 actief waren. De gemeente beëindigde in 1990 hun subsidie en koos voor een jeugdtheatergezelschap; Stella Den Haag.
In samenwerking met het Centrum Kunstzinnige Vorming, later Het Koorenhuis worden schoolvoorstellingen georganiseerd en staan er met grote regelmaat bussen met kinderen voor de deur. Vanaf 1994 worden jaarlijks de voorronden van De Kunstbende in TahSpui gehouden. De hele organisatie werkt mee aan deze, voor de deelnemers zenuwslopende dag om vervolgens met de winnaars naar de landelijke finale in Utrecht af te reizen. De eerste editie van de Voorleesdag in 1994 is een groot succes waar het hele gebouw voor gebruikt en verbouwd is. Rondom een verhaal van Annie MG Schmidt worden o.a. in een berbertent in de zaalomloop, in de technische ruimtes en de kantoren voorstellingen gemaakt en voorgelezen.
In samenwerking met Stella Den Haag wordt in 1998 een jongerentheaterfestival Den Haag Okt georganiseerd, een festival voor jongeren. In de hele maand oktober worden op jongeren gerichte programma’s en voorstellingen gehouden. Jeugdtheaterschool Rabarber brengt elk jaar een zeer succesvolle Kerstproductie uit. Met jeugdtheater Pierrot wordt geprobeerd in kaart te brengen welke Haagse jeugd-theatermakers door kunnen stromen naar het grotere podium van Theater aan het Spui en zo is bijvoorbeeld de Marokkaanse theatermaker Shoukri een aantal malen te zien. Door een bezuinigingsronde van de Gemeente Den Haag besluit Theater aan het Spui noodgedwongen het jeugdtheateraanbod uit de programmering te schrappen. Zo verdwijnt inTheater aa het Spui het landelijk aanbod van gesubsidieerde jeugdtheater en dat is helaas lange jaren zo gebleven.
Het Gebeuren kon in Theater aan de Haven vaak niet terecht met de ideeën van de makers en de polylocatie gedachte was het uitgangspunt. Nadat de zeer ruime mogelijkheden van zalen en foyer van Theater aan het Spui ter beschikking waren bleef men projecten op locatie ontwikkelen. De zoektocht naar middelen om de ambities van het Theater en de makers waar te maken was vermoeiend, maar TahSpui maakte zonder structurele ondersteuning samen met anderen toch een aantal zeer bijzondere locatieproducties, waaronder; Van Oldenbarnevelt (Hollandia in de Nieuwe Kerk), Orlando (Thom Stuart, DeDDDD in de Grote Kerk), Spinoza (Zuidelijk toneel Hollandia in bankgebouw Kneuterdijk) en Office 2002 ( Reier Pos, aan de gevel van het Haagse stadhuis).
Categorieën
Samenwerking Spuiplein en Theatercentrum
In de openingsbrochure van 1993 wordt de verwachting uitgesproken dat het amalgaam van instellingen aan het Spui – De Philipszaal en het Residentie orkest, het AT&T Danstheater met het Nederlands Danstheater, Cinematheek/ Haags Filmhuis, Stroom/HCBK, het Kijkhuis -garant zou staan voor interessante programma’s op het gebied van muziek, theater, dans, video, beeldende kunst en film.
Op initiatief van John Reinders werd een Stichting Spuiplein opgericht en er werd idealistisch hard aan getrokken om gezamenlijk prestaties neer te zetten. In de praktijk bleek het “Pleindenken” (op papier zo leuk) te worden gedwarsboomd door de grote Ego’s in de cultuur en de muur van trams en auto’s. En zeggen sommige bronnen, omdat het John Reinders nogal eens aan voldoende Haagse diplomatie ontbrak. “Overleggroepen van culturele instellingen gaan goed als men het heeft over het algemeen nut. In Den Haag is dit mislukt omdat men elkaar de maat moest nemen met plussen en minnen.” 7) Zo mislukte voortdurend de pogingen om met z’n allen een goed functionerend Uitbureau, m.b.v. een kassasysteem van de grond te tillen. Later werd vastgesteld door gezelschappen, theaters en bestuurders dat het Spuiplein ophield bij de tramrails en dat de “overkant” vooralsnog op zichzelf was aangewezen. Aan die overkant was de samenwerking Theater een het Spui en Filmhuis programmatisch zeer goed, wat zich vooral manifesteert bij Festivals. De invulling aan beide kanten van het Spuiplein en de samenwerking van de culturele instellingen zal ongetwijfeld op de agenda van de stad blijven.
Categorieën
Zichtbaarheid Theater
De combinatie wonen, werken, uitgaan werd voor de bewoners van de appartementen niet het beoogde feest, gezien de klachten van geluidsoverlast. Ook de gewenste uitstraling van het Cultuurcluster, hoek Spui-Amsterdamse Veerkade, bleek niet aan de verwachtingen te voldoen. Indisch Cultureel Centrum werd niet gerealiseerd, de organisatie Stroom bleek slecht te vinden nadat de entree via het Filmhuis niet werkte. Ook het Kijkhuis, Worldwide Video trokken hun eigen plan en verhuisden naar elders. Theater aan het Spui en Filmhuis kregen de mogelijkheid om de publiciteitsmast voor naamgeving te gebruiken. Het bestuur geeft opdracht bij het 5 jarig bestaan om Sterkte- en Zwakte-analyse van het nieuwe Theater te maken. Het door Motivaction opgestelde rapport in 1998 heeft het over de negatieve aspecten van de ligging van het Theater, de onzichtbaarheid etc. Na 20 jaar aan de “overkant” van Dans- en Muziektheater is TahSpui nog steeds ontevreden over de weggestopte introverte entree.
“De theaters in Nederland zijn onopvallend van architectuur, niet ingericht op grandeur of vorstelijk vertoon” maar in Den Haag is men wel op enig vertoon gesteld “3). Er is door het Theater al veel moeite gedaan om de entree op te “lichten” en op te leuken. Nu er voor de eerstkomende jaren een Spuigat aan de overkant wordt verwacht voor het beoogde nieuwe Muziekforum zal wederom serieus gewerkt gaan worden aan de uitstraling van Theater aan het Spui.
Categorieën
Voorstellingen en bezoekers
De lat werd in het voorgenomen beleid hoog gelegd met de kanttekening dat de programmering van het Theater altijd een afgeleide zal zijn van het aanbod. Ambitieus werd gestreefd naar 350 voorstellingen en 60.000 bezoekers per jaar. In alle prognoses en in brochures wordt het aantal 60.000 bezoekers als maximaal haalbaar genoemd. Theater aan de Haven haalde ca. 10.000 bezoekers per jaar en Het Gebeuren op locatie ook 10.000 bezoekers.
In 1994 worden na 2 seizoenen 56.563 bezoekers gehaald. Geen felicitaties van de Gemeente maar er ontstaat een discussie met de afdeling Cultuur, de Gemeente wil naar 100.000 bezoekers. Dit werd door het bestuur onhaalbaar en onuitvoerbaar geacht. In 1996 kwamen er 49.057 bezoekers en in 1997 350 voorstellingen met 54.750 bezoekers. Een laagterecord werd gevestigd in 2000 met 330 voorstellingen en 42.000 bezoekers, omdat op het laatste moment voorstellingen van het NT worden ingetrokken. In 2001 worden in het jaarverslag 401 voorstellingen vermeld met 52.000 bezoekers.
Om te weten te komen wat het publiek vindt van vaak onbekende makers is in 1998 “Toneelkijkers” ingesteld. Het zijn ca. 50 bezoekers, die per seizoen de voorstellingen beoordelen en een jury bepaalt aan de hand van die gegevens de Toneelkijkerprijs.
Categorieën
Rinus Sprong en Thom Stuart
Wat is geluk? Wat is een gelukswens?
Het heeft te maken met tijd, mensen, het leven en een plek. Je krijgt kansen, iemand neemt risico en de juiste mensen op de juiste plek.
We hadden wilde plannen voor een productie, maar niet de fijnste ervaring met de producent. Dan ga je op zoek naar iemand die de klus wel aan zou kunnen. We klopten aan bij Theater aan het Spui, John Reinders en Hans Brouwer. En ze namen het risico. Dat was, met grote dank, een injectieSPUIt voor onze ontwikkeling. Gefeliciteerd Theater aan het Spui en Cees, veel geluk van Rinus en Thom.
John Reinders draagt in januari 2009 het stokje over aan de nieuwe directeur van zijn keuze Cees Debets. In de Theater aan het Spuimagazines van de afgelopen jaren stond bij wijze van seizoensopening een interview met Cees Debets (50). Debets, oa. ex-jeugdtheater Stella en ex-Crossing Border, maakte geen geheim van zijn ambities. De nieuwe directies van het NT, KS en TAHS besluiten, nu het Toneelgebouw achter de Schouwburg ook is gerealiseerd, om samen te werken in de Toneelalliantie. Uit de interviews, u vindt ze hierbij in gecondenseerde vorm, rijst het beeld op van een man die naast theaterdirecteur vooral ook het theater een nieuw elan wil geven. En daarin nu al slaagt. Het theater runnen is in zijn ogen het publiek onthalen op een voorstelling die beklijft maar daarnaast ook het publiek en de spelers plezieren in een prettige omgeving. Zijn huidige aktie ter vervanging van de theaterstoelen is daar van een sprekend voorbeeld. Klik voor de interviews op de Tab bovenaan de Homepage.
Cees Debets: ‟Ik wil geen zalenboer zijn.”
‟Den Haag heeft dus een echt theaterpubliek, dat is natuurlijk geweldig, maar ik wil meer, meer publiek in een betere omgeving en meer sfeer.”
‟Ik ben met de architect van het gebouw Herman Hertzberger op zoek naar mogelijkheden om dat aan te pakken. Mensen moeten naar binnen gelokt worden en daar verleid worden langer te blijven.‟
‟Ik heb de grote ronde tafel uit de foyer weg laten halen. Fout! De reacties die deze kleine actie met zich meebracht waren enorm. Voor mij was de tafel een obstakel maar veel bezoekers waren aan die tafel verknocht. Bezoekers spraken mij hier persoonlijk op aan als ik in de foyer liep. Het mooie hieraan is dat je merkt dat bezoekers zich erg verbonden voelen met hun theater. Die verbondenheid wil ik stimuleren. Theater aan het Spui moet een plek zijn waar mensen zich thuis voelen.”
‟Het is heel belangrijk om je te realiseren dat het niet zo goed gaat met het Nederlandse theater. En zeker niet met het soort theater dat in Theater aan het Spui te zien hoort te zijn. Dat zijn vaak stukken van jonge makers en de net iets brutalere en verrassender voorstellingen.”
‟Mijn uitdaging is het om het publiek weer enthousiast te maken voor het avontuur.”
‟Theater aan het Spui moet de huiskamer van Den Haag worden. Een plek waar je elkaar ontmoet en waar de voorstellingen en projecten aanleiding zijn voor interessante gesprekken. Maar ook gewoon de plek waar het gezellig is, waar je lol kunt hebben.”
‟Uiteindelijk wil ik dat de voorstellingen langer te zien zijn zodat we er een goede randprogrammering omheen kunnen zetten. Het vluchtige karakter van een voorstelling eenmalig programmeren en de dag erna iets anders, is wat mij betreft verleden tijd.”
‟Theater aan het Spui heeft meer te bieden dan alleen het verhuren van de ruimte. Ik wil geen zalenboer zijn. Natuurlijk is het heel makkelijk om tegen een festivalorganisatie te zeggen dat ze ons gebouw mogen gebruiken, maar we hebben er allemaal baat bij als we kijken hoe we meer voor elkaar kunnen betekenen. Een goed voorbeeld is het Movies That Matter filmfestival.”
‟Na lange tijd komt het jeugdtheater terug. De voorstellingen van Stella Den Haag, Theatergroep Max en ook van De Toneelmakerij zijn voortaan weer te zien in Theater aan het Spui. Op jeugdtheatergebied behoren zij tot de beste van de wereld en genieten internationale bekendheid. Ik ben trots dat wij dat kunnen laten zien aan het Haagse publiek. Verder wordt muziektheater de rode draad door de programmering. Theater aan het Spui had door groepen als de Veenfabriek en Orkater al veel goeds in huis. Dat wil ik verder uitbouwen want er is nog veel meer.”
‟We blijven zelf voorstellingen maken maar dan moet er wel geld zijn. Een productiehuis doe je er niet zomaar even naast, daar moet je serieus mee omgaan. En er moet geld voor komen want dat is er nog niet.”
‟De standaard moet de komende jaren verder omhoog. Theater aan het Spui moet een exclusieve programmering hebben, de beste en meest bijzondere voorstellingen. Niet alleen Nederlandse maar ook belangwekkende voorstellingen uit het buitenland wil ik hier graag zien. Het Spuiplein moet het beste cultuurplein van Europa worden. Te beginnen met kleine stapjes zoals betere koffie en dat de deur voor je opgehouden wordt. Kleine ambitie en grote ambitie gaan hand in hand. Het beste theater dat slechte koffie serveert is natuurlijk ondenkbaar.”
Cees Debets:“Het gaat er niet alleen om dat je meer kaartjes verkoopt.”
‟Aan het begin van het vorige seizoen had ik het over betere koffie. Nou, die koffie is beter geworden en nu hebben we zelfs verse muntthee. Kleine veranderingen hebben vaak grote effecten. De nootjes op tafel zorgen ervoor dat mensen zich uitgenodigd voelen om wat langer te blijven waardoor het langer gezellig is in de foyer. Ons publiek en ook de artiesten vinden het weer leuk in Theater aan het Spui. Komend seizoen wordt de foyer nog gezelliger omdat we dan de inrichting en de verlichting aanpakken.”
‟Mijn vrouw herinnert mij er vaak aan dat ik een theater runen niet langer een festival organiseer. Toen ik nog bij Crossing Border werkte, piekte je een vast aantal keren per jaar. Hier dacht ik met diezelfde festivaldynamiek te werken. Maar ik heb mij daarin vergist omdat wij vijf, zes en soms wel zeven dagen per week voorstellingen hebben. Natuurlijk moet de sfeer altijd goed zijn, moeten de mensen zich op hun gemak voelen en natuurlijk wil ik dat er die driehonderd keer per jaar zoveel mogelijk publiek naar de voorstellingen komt kijken. Dat is niet altijd haalbaar. Soms zit de zaal vol en soms zit er wat minder publiek. Nu weet ik dat dat juist de bijzondere dynamiek van het theater is.”
‟Ik moet voortdurend mensen overtuigen dat Theater aan het Spui belangrijk is en een belangrijke positie heeft. De discussie is heel plat geworden omdat het te vaak gaat om hoeveel mensen er nou komen. Alsof het er alleen maar om gaat hoeveel kaartjes je verkoopt. Natuurlijk is dat van belang, maar bij kunst is dat niet het enige dat telt. In deze tijd van bezuinigingen kost het verschrikkelijk veel inspanning om zelfs maar de basisvoorwaarden in stand te houden. Waarschijnlijk moet ik minder voorstellingen programmeren, we zullen het met minder personeel moeten doen en we zullen meer moeten verdienen.”
‟Nieuw is Bij Herman, een heel klein, houten theaterzaaltje in de foyer van Theater aan het Spui waar 21 mensen in kunnen. Onder de noemer van Bij Herman organiseren we allerlei projecten rond voorstellingen om het publiek erbij te betrekken of context te geven. Bij Herman maakt duidelijk dat er meer in Theater aan het Spui gebeurt dan alleen voorstellingen. De nieuwsgierigheid die Bij Herman nu oproept moet straks door het hele theater worden opgeroepen. Bij Herman staat voor mij symbool voor wat ik vind dat Theater aan het Spui in de toekomst moet zijn; een atelier waar het publiek deelgenoot gemaakt wordt van het productieproces.”
‟Ik wil dat de voorstelling een onderdeel is van een groter geheel. De voorstellingen zijn wat mij betreft de maaltijd die je nuttigt, maar in Theater aan het Spui ben je er ook getuige van hoe ze tot stand komen. Dankzij de randprogrammering ga je bij ons niet voor één gang, je gaat voor het hele menu. Omdat er voor een aantal producties in Theater aan het Spui gerepeteerd wordt, zoals Theatergroep Max, Frans Strijards en Orkater, kan het publiek al in een vroeg stadium betrokken worden bij het maakproces.” (Bij het begin van seizoen 2010/2011.)
Cees Debets: “De lijn omhoog is gevonden.Toch kan er nog een schepje bovenop.”
‟Jarenlang was het overheidsbeleid gebaseerd op een bepaald subsidievolume maar dat beschikbare bedrag is nu in één klap een stuk minder. Het kan niet anders dan dat het culturele landschap zoals we dat nu kennen rigoureus zal veranderen. Het baart mij zorgen dat juist jonge talentvolle nieuwe theatermakers het hardst getroffen worden door deze bezuinigingen. Precies de groep die zo thuishoort in Theater aan het Spui.”
‟Ik wil de bezuinigingen pareren met meer publiek, meer kaartverkoop en daarmee meer inkomsten. Maar daarmee alleen redden we het niet. Daarom kijken we heel actief naar andere financieringsmogelijkheden zoals sponsoring. Ook zullen we de ruimtes in Theater aan het Spui vaker verhuren aan derden. We zullen onze kosten nog kritischer tegen het licht houden.”
‟Onverwacht positief aan de aangekondigde bezuinigingen is dat theaters elkaar meer opzoeken en beter gaan samenwerken. Er zijn gesprekken die in het verleden onmogelijk leken. Het levert nieuwe invalshoeken op. Er komt veel spannends aan, dat weet ik zeker.”
‟Dit seizoen is ook anders omdat het steeds beter zichtbaar wordt dat er een nieuwe wind waait in Theater aan het Spui.”
‟Ik focus als programmeur nog meer op kwalitatief hoogwaardige voorstellingen. Enerzijds met het ogenschijnlijke complexe aanbod van een talent als Thibaud Delpeut, anderzijds met verrassend mooie voorstellingen zoals die van Jakop Ahlbom, een theatermaker die al een groot publiek heeft maar nog veel vollere zalen verdient. Niet voor niets kreeg hij tot twee keer toe de Toneelkijkerprijs, de publieksprijs van Theater aan het Spui. Ik hoop met dit brede en veelzijdige aanbod veel mensen over de vloer te krijgen die na een leuke ervaring nog een keer terugkomen.”
‟Ieder seizoen worden we meer en meer de huiskamer van Den Haag. De foyer wordt gebruikt als een decor dat steeds verandert. Dat Bij Herman, het houten huisje dat anderhalf jaar in de foyer stond, nu is verdwenen is exemplarisch. Er is een aantal zeer succesvolle voorstellingen in te zien geweest waarvan er twee deze zomer op De Parade. De activiteiten in het kleinste theaterzaaltje brachten veel levendigheid in de foyer maar het is weer tijd voor iets nieuws. Wat dat betreft luisteren we ook graag naar suggesties van ons publiek. Zo heeft een aantal vaste bezoekers het initiatief genomen ons te helpen met het vinden van manieren om een nieuwe tribune aan te schaffen. Die persoonlijke band met het publiek vind ik fantastisch. Menig theater zal jaloers zijn op bezoekers die zo met je meeleven.” (Bij begin van het seizoen 2011/2012.)
Cees Debets: “Onze groep vaste bezoekers groeit gelukkig nog steeds.”
“Het Nationale Toneel, de Koninklijke Schouwburg en het Theater aan het Spui zijn bepalend voor het toneel in Den Haag. We slaan nu onze handen ineen in de Toneelalliantie. Door samen te werken hebben we meer slagkracht en zijn we zichtbaarder in de stad. We zullen in gezamenlijkheid scholen benaderen, randprogramma’s ontwikkelen en bijvoorbeeld samen op het Uitfestival het toneel in Den Haag promoten in plaats van alleen onze eigen instellingen.”
“Afgelopen seizoen hebben we al een voorschot genomen met de voorstelling Schuldeisers van Theu Boermans, artistiek leider van het NT, in Theater aan het Spui. Ons streven is om de scheiding tussen het Schouwburgpubliek en dat van Theater aan het Spui te doorbreken. De Toneelproeverij, de naam van een nieuwe abonnementsvorm, is daar een goed voorbeeld van. Met dat abonnement bezoek je de ene keer een voorstelling in de Schouwburg, de volgende keer in Theater aan het Spui.”
“Het is een enorm compliment dat de adviescommissie ‘Meerjaren Beleidsplan Kunst en Cultuur’ heel positief is over Theater aan het Spui. Een enorme opsteker. Vooral ook omdat wij geprezen worden om onze gastvrijheid en ons contact met het publiek.”
“Dit seizoen wordt heel spannend. Er zijn gezelschappen die ik geprogrammeerd heb, die eind augustus pas horen of ze geld krijgen of het met veel minder moeten doen. We weten nu al dat Noord Nederlandse Dans, dat hier al jaren voor veel publiek mooie voorstellingen laat zien, bij ons op 7 december de allerlaatste voorstelling uit hun bestaan zal dansen. Ook het Ro Theater weet nu al dat het minder geld krijgt. Zij kunnen zomaar besluiten alleen nog maar voorstellingen voor grotere schouwburgen te maken. Het publiek zal veel moois mislopen vrees ik.”
“We blijven plaats inruimen voor jong talent. Ons huisgezelschap Firma MES heeft voor de komende vier jaar subsidie gekregen. Ze maken daarmee twee voorstellingen per jaar waarvan één in samenwerking met het Nationale Toneel. Een spannende ontwikkeling is dat door het wegvallen van productiehuizen jonge theatermakers direct aankloppen bij theaters voor ruimte om te spelen en hulp bij het aanvragen van fondsen. Samen met andere theaters in Nederland zal Theater aan het Spui nieuwe theatermakers op voorhand ondersteunen, nog voor dat ze subsidie hebben gekregen. Dat vind ik ook onze verantwoordelijkheid. Want wij willen over tien jaar nog steeds mooie en vernieuwende voorstellingen laten zien. Dat vereist investering in nieuw talent.”
“Er is een grote groep vaste bezoekers van Theater aan het Spui en die groep wordt gelukkig steeds groter. Veel mensen hebben ons gevonden en in veel gevallen ook hervonden. Daarnaast hechten we er aan om ook nieuwe groepen mensen aan ons te binden. We benaderen heel actief scholen, breiden ons succesvolle toneel- en danskijkerproject uit, organiseren backstage diners en organiseren allerlei activiteiten rond voorstellingen. Alles om de voorstelling in een context te plaatsen en het publiek actief erbij te betrekken. Want ons publiek is heel mondig en voelt zich medeverantwoordelijk. Zo heeft een aantal zich verenigd en op eigen initiatief een vriendenvereniging van Theater aan het Spui opgericht, het Spuigenootschap. Zulke publieksinitiatieven vind ik fantastisch en we doen alles om die te ondersteunen.” (Bij het begin van seizoen 2012/2013.)
1985 HOT Theater gesloten.
1985 1e bestuur Interim; Steven van Dissel, Fre Vooys-Bosma, Godfried van Benthem van den Berg, Pierre Bovens, Frank van Kreuningen, Rob Soetenhorst.
1985 Stoa rapport. Het presenteren van kleine en middelgrote produkties op theatergebied. Matti Austen- Creatie, Chris de Jong- concept mastermind, Dirk Noordman adviseur, Henze Pegman- communicatie
1985 Oprichting Stichting Interim Theatercentrum Den Haag, Bestuur; Steven van Dissel, Pierre Bovens. Adele Reiss, Marie Jose Grotenhuis, Leo van der Toorn. Volgens HC; Een nieuw leven in het conservatieve bastion Den Haag. ( in overleg KS!) Roerig cultureel jaar voor Den Haag.
1985 Initiatief om 2 zalen in te richten achter KS. KS ziet het nieuwe Theaterplan als een repetitieruimte achter Schouwburg voor o.a. het Repertoiretoneel
Start nieuwe fase Interim met Theater aan de Haven
1985 Okt. Aanstelling John Reinders. Intrek Theater aan de Haven, tijdelijke oplossing. Nieuwe programmering Theater aan de Haven vanuit ervaring Shaffy theater
1985 Hollandia Johan Simons en Paul Koek, nieuwe impuls voor het vlakke vloer theater.
1986 Zaalbezetting Haagse Comedie gehalveerd. Haagse Comedie onder druk. Guido de Moor weg, Directie Eddy Habbema en Hans van Westreenen (zakelijk leider)
1986 Ontstaan Het GEBEUREN . Het Gebeuren met Poly locatie invulling (zie statuten). Doel continuïteit van kleine en middelgrote producties op theater- en dansgebied. Veel buitenactiviteiten, een krant vanaf seizoen 1986 als inhoudelijk verslag. Programmering in: Theater a/d Haven; Korzo; Danstheater; Zeebelt en op bijzondere lokaties: oa Conservatorium, Schlemmer. De Witte sociëteit etc
1986 Cadance initiatief Het Gebeuren samenwerking Korzo, aanvankelijk jaarlijks tot 1990, daarna tweejaarlijks festival tussen Holland Dance jaren,
1986 Eerste Zomer Theaterfestival van het Gebeuren ‘De Zon Gestrand’ op het Noorderstrand) 3000 bezoekers.
1986 Initiatief Adri Duivesteijn (stadsvernieuwing) en Jack Verduyn Lunel (Cultuur) een publiekstrekker naast de Nieuwe kerk.
1986 Herman Hertzberger wordt gevraagd een nieuw plan te maken voor de Achilles locatie, t.o. Muziek- en Danstheater en nieuwe stadhuis. Het synergetisch effect van theatercentrum met Filmhuis, Kijkhuis, Stroom HCBK schept hoge verwachtingen.
1986 Raad keurt met 1 stem meerderheid Theatercentrum locatie Spui goed. Combinatie van wonen, werken en uitgaan.
1987 Johan Doesburg afstudeerregie Het vuil, de stad en de dood Fassbinder, protesten de zog. Fassbinder affaire (Croiset)
1987 Notitie Verduyn Lunel; Naar een vernieuwend cultuurbeleid in Den Haag. Pag 11 Ontwerp Achillesgebied? van Hertzberger
1987 Plein festival in ogen gemeente zieltogend wordt Festival Haagse Zomer door het Gebeuren, start De Langste Dag op 21/6
1987 Discussie fusie en integratie Haagse Comedie en Koninklijke Schouwburg afgesloten. Hans van Westreenen wordt directeur Kon. Schouwburg
1987 Democratiseringsfase Korzo. Mede op de kaart gezet door inbreng serieuze programmering van Theater aan de Haven/ Het Gebeuren.
1987 NDT krijgt eigen zaal AT&T Danstheater
1987 sept Opening Muziekzaal, Anton Philipszaal
1987 Opening Branoul
1987 Holland Dance Festival naar Den Haag
1987 Lobby van het veld (o.a. Birnie, Westreenen, Vos) tegen “ondoordacht en overhaast” nieuw Theatercentrumplan, de heren spreken consequent over het Margetheater
1988 1 juni Raad besluit tot de bouw van een Theatercentrum aan het Spui.
1988 juli Einde Haagse Comedie. start het Nationale Toneel, Hans Croiset, directeur/formateur het Nationale Toneel, heeft grote zaal Theater aan het Spui mee ontwikkeld.
1988 Bidboek voor het nieuwe Vlakkevloer-Theater
1988 1e Uitvoering avondvullend Jiri Kilian Ballet Kaguyahime van NDT
1989 Propositie Korzo met focus op Dans, Produktiehuizen concept.
1989 Nieuw college B&W einde van het linkse college.
1990 Oprichting Stella Den Haag, Hans van den Boom door gemeente gevraagd. Stella wordt huisgezelschap van Theater a/d Haven ( en later Theater a/h Spui?)
1990 Sluiting Amicitia Westeinde
1990 Meerjaren Beleidsplan. Nieuw bestuurslid Piet Wapperom. Lijst met mogelijke nieuwe namen Theatercentrum. Nieuwe naam wordt Theater aan het Spui
1991 november Een nieuwe belofte, rapport van John Reinders
1991 Cie Kleinschalige dans adviseert. Pandora wordt afgeserveerd. (HC 18/1 1991)
1991 Haagse Zomer festival van het Gebeuren op het plein.
1991 Kraamkamer projekten Johan Doesburg, Kim Zeegers, Guusje Eijbers, Paul Vermolen, Odile Rijken, Hanne Blom.
1992 jan. vertrek Carel Birnie bij NDT en in 1993 vertrek Directeur Lucent Danstheater
Start Theater aan het Spui (klik hier)
Start Theater aan het Spui
1993 6 mrt Opening Theater aan het Spui.
1993 Wethouder A. van den Berg opent 6 maart het Theater aan het Spui en stapt daarna op ivm uitgaven directeur Gemeentemuseum Rudi Fuchs.
1993-2004 Wethoudertijdperk Louise Engering met restauratie focus Gemeentemuseum, Kon. Schouwburg, daarna Diligentia,’t Paard en redding de Appel
1993 Festival In de Branding (jaarlijks terugkerend festival) door TAHSPUI
1993 Huisgezelschap het Nationale Toneel, Djazzex, jeugd Stella Den Haag en Rabarber.
1994 06 ism het Nationale Toneel, met Ad van Kempen en Ariane Schluter, naar film van Theo van Gogh Regie en bewerking Johan Doesburg. Het Nationale Toneel met De Perzen, een voorstelling waarvoor de tribune uit de Grote Zaal wordt gehaald en de zaal met zand wordt gevuld. Regie Hans Croiset
1994 Theatercafé heeft omzetproblemen. TahSpui Geluidsoverlast bewoners en energiekosten
1994 Groter budget blijkt noodzakelijk voor de exploitatie van het Theater. Strijd om productiebudget, waarvoor onvoldoende middelen overblijven
1994 “ Mirad, een jongen uit Bosnië ” Jeugdtheater
1995 Op uitnodiging van Theater ah Spui komt De Parade naar Den Haag. (1e editie in het Zuiderpark) De reizende tenten als speellokatie komen uit de periode van de tijdelijke theaters van 1600-1800
1995 Guusje Eijbers met Paternoster.
1995 voorjaar onderzoek bespelers TahSpui
1995 des 1e bezuinigingsronde, te weinig bezoekers volgens Gemeente. Minstens 100.000. Gevecht om de cijfers, Cultuurtarget was in 1993 bij oprichting 60.000 bezoekers, in 1994 resultaat 56,563 bezoekers. Onbegrip bij bestuur en directie TahSpui.
1995 TAHS de opdracht werd distribueren, te weinig budget? Geen structureel produktie budget. Voor produceren moest men zelf geld vinden. Gelukt met veel energie. Aandacht en energie moest uiteindelijk gaan naar programmering wat elders gemaakt werd en naar zalen. Personeelsformatie blijkt zeer onvoldoende.
1996 Opening Theater Zwembad de Regentes
1996 Meerjaren Beleidsplan; Vlaggeschip in nood 1997-2001 Advies produktiebudget TahSpui van 770.000 wordt niet overgenomen.
1996 Reactie op plan Carel Alphenaar. Gepolitiseerd kunstenveld. Samenwerking festivals, waar gemeente dol op is. Zie brief 9 april 1996 van John R aan Gemeente
1997 Conclusie strijd om financiën. Het jeugdtheater in THAS moet verdwijnen, wordt in 1998 geofferd.
1997 Beleidsplan 1997-2001. Zaalbezetting 60-65% tussen de 50 en 60.000 bezoekers per jaar
1997 Begin -/-woensdag Jeugdtheater Festivals. Kunstbende.
1997 Van Doesburg, het Nationale Toneel . TahSpui wist niet wat Theatermaken was. Het Nationale Toneel, wil eigen ruimte. Theu Boermans, als ik een idee heb wil ik het in eigen hand hebben. Evert de Jager gaat eigen repetitieruimte optuigen.
1998 Projekt Oldenbarneveldt in Nieuwe Kerk van Hollandia. Geen subsidie Gemeente. De produktie van Hollandia/Theater aan het Spui paste niet in de plannen van de Stichting 750 jaar Den Haag, die hadden het budget. Wel zeer succesvol gerealiseerd.
1998 Het eerste Inhoudelijke verslag ivm 5 jarig bestaan.
1998 Instellen Toneelkijkers voor gewenste publieksparticipatie
1998 Hans Brouwer en Hillie Kuipers gaan weg?
1999 Eerste Toneelkijkersprijs beste voorstelling van het seizoen
2000 Meerjaren Beleidsplan 2001/2004 “ Voor de Poort van de Hemel” een matige beoordeling THAS, Verwachtingen? Niet waargemaakt, redenen onbekend, meer een gevoel. Voorstel productiesubsidie, niet overgenomen door Gemeente.
2001 mei Afscheid van het Nationale Toneel, belangrijke artistieke en financiële bijdrage aan de exploitatie valt weg, TAHS een aantal jaren zonder huisgezelschap.
2001- 2004 Produceren met jonge makers Annechien Koerselman, Alba, Sanne van der Put, Thom Stuart, Ola Mafaalani
2002 Office 2002 Het publiek wordt 45 meter omhoog getakeld langs Stadhuis
2002 Eerste co produktie van Annette Speelt en TAHS
2003 10 jarig bestaan. Theatermakers verbonden met TAHS maken 10 voorstellingen; Guusje Eijbers, Kim Zeegers, Hans van den Boom, Wim Serlie, Ger Thijs, Glenn van der Hoff, Sanne van der Put, Thom Stuart, Reier Pos, Paul Koek.
2003 10 jaar Tahs Film met interviews van PW en Eric Korsten. PW neemt afscheid als bestuurslid.
2003 Uitbranden van theaterrestaurant Magido
2003 Annette Speelt wordt samengesteld door; Christiaan Mooij, Kristen Denkers, Thijs Römer, Michel Sluysmans
2004 Wethouderwisseling Engering gaat, Else van Dijk komt
2004 Meerjaren Beleidsplan 2005/2008 Theater en plan maken ongeïnspireerde indruk op commissie.
2005-2008 Annette Speelt wordt het huisgezelschap met eigen financiering min. OCW en Gemeente Den Haag.
2005 Eerste voorstellingen Lonneke van Leth, In/Tolerance en Dansjemat, *Wethouder Jetta Kleinsma komt
2006 Eerste voorstelling Annechien Koerselman Checkpoint Cha Cha Cha (april)
2007 Na 20 jaar lobbyen toch Theater nieuwbouw het Nationale Toneel wordt het Nationale Toneel Gebouw achter Kon. Schouwburg.
2008 Meerjarenbeleidsplan 2009/2012. Slechte beoordeling TAHS.
2008 Annette Speelt , het gezelschap besluit zich op te heffen.
2009 januari, John Reinders naar Limburg, Cees Debets komt
2009 Haagse Theatergroep Firma MES speelt i.s.w. met TahSpui Eb op de Pier
2010 Evert de Jager het NT onverwacht overleden, Walter Ligthart Nieuwe zakelijk directeur het NT
2011 Marjolein de Jong, wethouder van Cultuur, Binnenstad en Internationaal en stadsdeelwethouder van Centrum.
2012 Toneelalliantie, een nieuwe samenwerking van het NT, Walter Ligthart en TahSpui, Cees Debets, KS, Oscar Wibaut.
2012 NTjong (het Nationale Toneel en Stella Den Haag) jeugdtheatergroep het Nationale Toneel.
2012 Meerjaren Beleidsplan 2013/2016 Haagse Nieuwe. Nieuw en hardere werkelijkheid door bezuinigingen. Goede beoordeling TAHS
2012 Firma MES een jonge produktiekern in TAHS, krijgt structurele subsidie.
2012 Bezuinigingen ,Sloop voorgesteld van 25 jaar oude Dans- en Muziektheater. Nieuwbouw Forum, grote weerstand. Draagvlak zoeken en nieuwe speellokaties.
2013 6 maart, start 21e levensjaar TAHS
Categorieën
Terts Brinkhoff
In het Shaffy, Melkweg circuit leerde ik John Reinders kennen. In die tijd was ik al bezig met het reizende festival, ook door mijn passie voor het langzame vervoer van een tractor. Ik had al een tractor op mijn 23e jaar. Het avontuur kwam toen in Nederland terug door de nieuwe theatermakers. Den Haag werd pas 10 jaar later besmet met het “avontuur”. Ik begon in Den Haag met één tent, een woonwagen en een tractor bij de Posthoorn. De makers waren bang voor Den Haag, het had een slecht imago omdat je onderste boven werd gelopen. Ik wilde laten zien dat het kon in Den Haag. Met het CKV werd er op het Plein gestart, kleinschalig met het Pleinfestival. Later is Het Gebeuren gevraagd om het Pleinfestival nieuw leven in te blazen: De Haagse Zomer. De Haagse Zomer werd gaandeweg een coproductie van Het Gebeuren en de toenmalige stichting Mobile Arts. Het werd groter en groter maar de wethouder kon geen subsidie meer regelen en helaas, het was weer voorbij. In Amsterdam en Utrecht is vervolgens de Parade gestart, die was succesvol en werd groot en John Reinders wilde ook graag De Parade in Den Haag hebben. Met de hulp van onze maatjes van Theater aan het Spui zijn we eerst in het Zuiderpark geland en later verhuisd naar het Westbroekpark. Den Haag heeft kennis gemaakt met het betrekkelijke wat circusartiesten en de kermis met zich mee brengt. De hoge kunst “weet het zeker” terwijl dat maar betrekkelijk is.
Categorieën
Rebecca van Leeuwen
Tweeëntwintig jaar geleden was Rabarber nog een klein kindertheater maar wel met de ambitie om in een echt Haags Theater te spelen. Begonnen bij John Reijnders in Theater aan de Haven was het een logische stap naar Theater aan het Spui. Sinds die eerste Scrooge (met aanwezigheid van het Jeugdjournaal) speelt Rabarber nog steeds in de kerstvakantie met veel succes in de grote zaal. Wij hebben daar al vele mooie voorstellingen gemaakt zoals The Mahagonny, Alice in Wonderland, Icarus en dit jaar nog Pinokkio. Hierdoor hebben veel Haagse kinderen hun eerste theaterervaring opgedaan en menig bekende acteur heeft als Rabarber leerling in het TahS zijn eerste voetstappen op het grote toneel gezet.
Categorieën
Afscheidsspeech voorzitter Steven van Dissel
Beste mensen
Het is met weemoed dat ik afscheid neem van het bestuur van dit theater.
In de afgelopen zestien jaar heb ik mee kunnen helpen om letterlijk vanuit het niets, in elk geval het dreigende niets, dit prachtige theater op te bouwen tot wat het nu is: niet meer weg te denken uit het Haagse culturele leven.
Het lijkt uiterlijk in niets meer op het oude Theater aan de Haven, waar we zestien jaar geleden met de stichting zijn begonnen, maar innerlijk is er gelukkig nog niet veel veranderd: ik herken nog steeds de onvermoeibaarheid, de creativiteit en het theater-maken, desnoods tegen alle winden in, gewoon omdat het MOET.
Ik koester niet alleen het theater zelf, dit blijvende aandenken aan de afgelopen jaren. Maar vooral neem ik nu een beetje afscheid van al die mensen die ik daarbij, in alle vergaderingen en bij alle voorstellingen, heb kunnen ontmoeten. Voor mijzelf is dat ontzettend inspirerend geweest.
Het theatergebouw is met zijn voorstellingen voor de Hagenaars natuurlijk het belangrijkste. Maar voor mij als bestuurder zijn het toch vooral ook jullie, de mensen achter de schermen geweest die het tot zo’n mooie tijd hebben gemaakt. Het zal niet verbazen, dat ik daarbij vooral denk aan diegenen die bijna net zolang als ik bij dit theater betrokken zijn geweest: Hillie, Hans en John. Jullie hebben ook, in de vergaderingen, het meest met ons, als bestuur, te maken gehad. Ik dank jullie voor het vertrouwen dat jullie kennelijk steeds in ons bestuur hebben gehad. Voor een voorzitter vooral is dat wel een heel belangrijke voorwaarde om werkelijk mee te kunnen werken. De contacten met het oud-hoofd van de technische dienst Leo van der Toorn –zeg maar: de vroegere Willem- dateren van de eerste beginperiode, toen hij een tijd namens de medewerkers in ons bestuur zat, en mijn persoonlijke contact met Leo dateert zelfs nog van vóór de start van de stichting, toen ik hem nog alleen kende van mijn amateuroptredens in het Theater aan de Haven en Leo ons clubje met alles –soms bijna letterlijk- uit de brand hielp.
Maar als voorzitter ben je natuurlijk vooral ook afhankelijk van je medebestuursleden. Ik heb er vele gehad in al die jaren. Mij zal van alle vergaderingen bijblijven de goede sfeer, de constructieve manier waarop telkens is gesproken en besloten met het allesoverheersende belang van het theater hoog in het vaandel. Met trots kan ik melden dat in zestien jaar in onze bestuursvergaderingen geen enkele maal over enig onderwerp is gestemd: we zijn het altijd zonder stemmingen eens geworden over soms toch lastige onderwerpen. Ik ben al die collega’s bijzonder dankbaar voor hun steun en hun humor.
Eén van die oud-collega’s wil ik hier nog noemen: oud-wethouder Fré Vooys. Zij was een ware ridder van het eerste uur die mij destijds, terwijl ze me helemaal niet kende, met al haar ervaring door de eerste politieke wespennesten heeft geloodst, op een moment dat het geen haar heeft gescheeld of door al het politieke gekrakeel de hele Stichting was de grond in geboord. Als dat toen was gebeurd, dan hadden wij hier nu niet gezeten.
En van Fré Vooys kom ik vanzelf terug bij John.
Als ik achteraf ergens trots op ben is het wel dat vooral Fré en ik indertijd die jonge branieschopper uit Amsterdam hebben verkozen boven talloze andere, toch niet de minste, kandidaten om directeur van dit theater te worden. Ik heb er nooit een dag spijt van gehad.
John, bedankt voor de mooie en soms toch lastige jaren, waarin je openheid en eerlijkheid tegenover ons en je enthousiasme het voor mij een heel bijzondere samenwerking hebben gemaakt. Ik weet dat voor jou dit theater toch als een eigen kind is geworden: blijf er als een goed vader voor zorgen, maar besef dat het nu inmiddels wel een grote puber is geworden.
Ten slotte: Piet Wapperom is de nieuwe bestuursvoorzitter, we kennen hem al jaren als bestuurslid. Ik weet dat het bestuur bij hem in goede handen is. Ik wens Piet de komende tijd alle succes.
En ik wens jullie allemaal, bestuur en medewerkers, en het Theater aan het Spui een opwindend bestaan, tot in lengte der dagen. Ik zal jullie missen.
Steven van Dissel – 2001
Het Gebeuren
Seizoen 1985-1986
Cursief produkties
Coprodukties ; Het Parlement, Onafhankelijk Toneel Durante, Peter Pan Produkties
De Knie, naar Das Fraulein Pollinger, Odon van Horvath, Spel Iris lind en Hubert Fermin, bewerking Ton van der Langkruis
Naar dieper duister van Peter Lintelo, Regie Elfi de Mey, Toneelwerkplaats.
3 Performances van Issue, fictie, B film, La voix Humain naar Jean Cocteau emotie in Zeebelt/ Kijkhuis/ Schlemmer
Panorama Panorama Mesdag van Issue, laser commentaar op Panorama Mesdag
Biografisch Ganzenbord van Odile Rijken in Theater aan de Haven
Het Parlement door Dirk Groeneveldt van Studio’s Onafhankelijk Toneel
Landschap of Liefde in de keuken, Pinter spel Hubert Fermin, regie Nina Peternel in Soc. de Witte
De Zon Gestrand met Peter Zegveld, Barbara Duyfjes
Download this gallery (ZIP, null KB)
Seizoen 1986-1987
Theater aan de Haven , incl. programmering derden totaal 282 voorstellingen
Der Magische Tänzer, samen met Korzo en regie Haags Theater-Atelier van Jo Röhrig, episch gedicht van Nelly Sachs
Druppels op Gloeiende Stenen, Reiner Werner Fassbinder, regie Maarten Verhoef, video registratie van Theo van Gogh
Faux terrains, Paul Vermolen stichting Issue
Biografisch Ganzenbord, regie Odile Rijken i.s.m. stichting Issue
Vulkano, Ceciel Mertens en Victor Snijtsheuvel.
Madre Eroina, 2e Vulkano projekt, Maricla Boggio, regie Rosamaria Rinaldi, spel Gerda Havertong
De Misdaden van Vautrin van Nicolas Wright, regie Ursul de Geer
De Haagse Zomer, een 14 daags multi, multi Festval.
Co-produkties , Hensbergen van Frans Strijards, Art & Pro, Plat du Jour. Jim vd Woude
Plat du jour van Jim van der Woude , Cadance-Festival moderne dans, o.a. Barbara Duyfjes, Pauline Daniėls, Shusaku
Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1987-1988
Theater aan de Haven, programmering 211 van de 313 voorstellingen, met 6 jeugdtheatervoorstellingen van Psssst en NJT, verder een uitgebreide lijst van Groepen en voorstellingen 1987-1988
Het Vuil, de Stad en de Dood, agressie aan de achterdeur, afgelast
Verolme, tekst Jacques Hendrikx en Hans Műnsterman, regie Judith Brokking
Hess van Michael Burrel, met Maarten Verhoef, Niek Pancras en Wies Willemsen
La Batarde van Violette Leduc, Regie Guusje Eijbers. Locatie Tramremise
Festival De Haagse Zomer, met o.a. Jules Deelder, Willem Breuker i.s.m. Ooyevaer Desk en Haagse Filmhuis
Co-produkties; Turandot olv Hugo Maerten samen met Stichting Cervelaat, Brecht ism CKV Den Haag, Ondine, van Shireen Strooker, Scoperta ism CKV
Stagedoor-festival, Haagse editie van landelijk festival o.a.: Black Blanc Beurre
Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1988-1989
Het platte Zwart, idee Berry van Gerwen met dansers in Zeebelt
Lof der zinnen, van José Kuipers, Julia Henneman, Maurice Horsthuys, met o.a. Jack Vecht
Tante Dan en Lemon, regie Peter de Baan, met o.a. Jenny Arean
De Haagse Zomer
Co-produkties Izebel van Tyrus, tekst Guus Kuijer en Wiske Sterringa, regie Kim Zeegers, Bizarre Symfonie, tekst Franco Scaglia, Regie Rosemaria Rinaldi Situaties, Peter Zegveld
Stagedoor-festival, Haagse editie van landelijk festival o.a.: Halk Oyunculari, Pruimprodukties, Le Theatre de la Mer, Teresa del Pino en Mobiele Bochel
Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1989-1990
De maanval, van Eric de Voldermet o.a. Julia Henneman, Patty Pontier, Ingrid de Vos, ism de Vooruit-Gent
Smile Please, Spel Guusje Eijbers, Gebeuren produktie, regie Kim Zeegers. Foto Pan Sok
You, the City, van Fiona Templeton een lokatieproject in de binnenstad van Den Haag, Ism Mickery en Hollandia
De Haagse Zomer voor de eerste keer een week lang geprogrammeerd op het Plein en de Hofvijver; met o.a. de lokatievoorstelling Het Spookhuis, van Johan Doesburg en Guusje Eijbers in de voormalige Staatsdrukkerij, Oposito, Samu, De Parade, Wurre wurre, Von Magnet, Mark Kingsford, Stalke, Chroom, Art Zoyd, Mode extravaganza, Motown Revure, Summer of Love, Mantron, Mijn huis ben ik, Azzart, Rashomon, Het Groot Niet Te Vermijden Dans en Showorkest
Co-produkties; Izebel van Tyrus, G. Kuyer/Wiske Sterringa. Regie Kim Zeegers, Ism Frascatie en Studio Amsterdam
Bizarre Symfonie. Regie; Rosamaria Rinaldi. Ism St. Recorders
Situaties, Peter Zegveld
Ism ICA, London
Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1990-1991
Watersnood, van T.T Smit, M. Verstegen en J.Doesburg, Regie; Johan Doesburg, met oa Esgo Heil
De Meester en Margarita, Naar Boelgakov, Regie; Peter van Muyen
Pas Partout ism Korzo theater; multicultureel festival moderne dans met o.a. Choreografieën van Jean-Francois Colombo en Percy Muntslag
Voldoende Koolhydraat van Dennis Potter, ism Het Nationale Toneel,Regie; Leopold Witte en Johan Timmers.
Hoppers Nightmare, van Glenn van der Hoff en Conny Janssen.
Grieks, van Steven Berkoff. Regie; Johan Doesburg, ism de Bastaard. Met oa Jack Wouterse, Mirjam Sternheim.
Het Slot, co produktie Filmhuis
Festival Haagse Zomer met o.a. Hoppers Nightmare, De Parade, Jazz in Motion, Cie pour Rire, Peter Zegveld, Catastorie, De Gekleurede Nacht, Shem Tube Group, The Soft Parade, Girls wanna have fun en Tarde de Tango.
Seizoen 1991-1992
Krankheit, van Elfride Jelinek. Regie; Kim Zeegers, Uitgevoerd door Alex d Electrique.
De Sterkste, van A, Strindberg. Regie; Michael Ratomski, Met Ellen van Rossum en Patty Pontier,
Catastrophe, van Guusje Eijbers, Met o.a. Wilbert Gieske, Perla Thissen, Wim Serla, Errol Cprino, Jacqueline Beck. Speellokatie: Oude staatsdrukkerij op de Fluwelen Burgwal te Den Haag.
Comfortable or not. Teksten van Gerbien Fricke, Mieke Lelyveld, Kester Freriks en Thomas Verbogt, gespeeld door Guusje van Tilborgh en geregisseerd door Kim Zeegers. In het kader van het Becket-festival.
Wachten op B. van M.Verstegen,T.T Smit en J.Doesburg. Regie; Johan Doesburg. Met; Coos Houwing, Richard Kuhne, Fred van de Schilde, Ariane Schluter en Jack Wouterse In het kader van het Becket-fesival.
Post War Comedy Car. Tekst en regie; Guusje Eijbers. Met o.a Jacqueline Beck, Barbara Martijn, Abdeluheb Choho.
De Haagse Zomer: met o.a. Color Vision, Post-War-Comedy-Car, Black Box, De Gil van de Spreeuw, van en met Marloes Hoogenstraaten, Cordula Klein Goldwijk, Gert Jan Kuiper en Marc Thelosen, ism Stichting Media Research. Europian Danzon Orchestra, Frank Groothof, Bianca Castafiore, Dichters op de tocht, Het Volk, Guido Belcanto, Coupe dÁmour, Johnny Melville, Peer de Fraaf, Etna Vesuvius en Clous van Mechelen
Cadance Festival ism Korzo theater
Theater aan het Spui
Seizoen 1992-1993
In maart 1993 zal het Theater aan het Spui de deuren openen, ivm de verhuizing uit Theater aan de Haven zijn de produktie mogelijkheden beperkt;
Miau, de openingsvoorstelling van Theater aan het Spui, geschreven en geregisseerd door Guusje Eijbers.
Zigger Zagger, van Peter Terson, een stuk voor jongeren geregisseerd door Wim Serlie voor jeugdtheatergroep Rabarber.
De Vergadering, van Maartje Nevejans e,a, een samenwerking met de Stichting de Akteurs.
De Kunstbende
Seizoen 1993-1994
Thunderbirdsparty
De Kunstbende
World Wide Video Festival
06 Ism het Nationale Toneel, met Ad van Kempen en Ariane Schluter, Geregisseerd door Theo van Gogh
Phyro’s reis naar Athene, geregisseerd door Adelheid Roossen
Het Nationale Toneel speelt De Perzen, een voorstelling waarvoor de tribune uit de Grote Zaal gehaald wordt en de zaal met zand wordt gevuld. Geregisseerd door Hans Croiset
Cadance Festival ism Korzo theater
Crossing Border Festival
Festival In De Branding
Seizoen 1994-1995
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Seizoen 1995-1996
Crossing Border Festival
Cadance Festival ism Korzo theater
De Kunstbende
Amazing Discoveries; door Sanne van der Put
Festival In De Branding
Den Haag Okt; jongeren festival ism Stella Den Haag
Seizoen 1996-1997
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Festival Indische Winternachten
Seizoen 1997-1998
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Oldenbarnevelt, muziektheatervoorstelling gemaakt ter gelegenheid van 5 jaar Theater aan het Spui. Ism Hollandia en onderdeel van het programma rond 750 jaar Den Haag. Lokatie: Nieuwe Kerk. Regie: Johan Simons. Muziek: Luois Andriessen, Florentijn Boddendijk, Paul Koek, Martijn Padding.
Seizoen 1998-1999
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Seizoen 1999-2000
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Seizoen 2000-2001
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Projekten; Het Sensorium van Sanne van der Put seizoensopening
Festivals; Winti festival, Winternachten, Festivals Iranians on the Move, Hindoestaans Filmfestival, Paard op Hol, Holland Dance Festival
De jaren 2001-2004
Ola Mafaalani maakte ism THAS voorstellingen AJAX, Waarom huilen baby’s.A well fucked up play
Ola Mafaalani maakte ook Zullen we het liefde noemen, De Koopman van Venetie en Macbeth
Thom Stuart maakte ism THAS , The Manson Family, Ouverture to Orpheus, Blauw bloed en Orlando
Sanne van der Put , GITWit, Buurmans Gras
Anette Speelt maakte ism THAS De Perzen, Vleesch, Richard de lll en Kippie
Billy the Kid door Alba Theaterhuis
Orlando door Theater aan het Spui/DDDD
A well fucked up play door Theater aan het Spui/Alex d’ Electrique
Winternachten
Festival in de branding
Spinoza Zuidelijk Toneel ism Theater aan het Spui
Nu, Anette Speelt ism Theater aan het Spui
Morgen wordt het beter, Els Inc
Seizoen 2005-2006
Checkpoint Cha Cha Cha – april 2006 Annechien Koerselman
Seizoen 2006-2007
Kasper Hauser – januari 2007 Annechien Koerselman Seizoen 2007-2008- Paljas (Paradevoorstelling) – Juli 2007 Annechien Koerselman
– Brandbakkes – oktober 2008 Annechien Koerselman
Seizoen 2008-2009
Firma Mes, Eb, Pier
Seizoen 2009-2010
Seizoen 2010-2011
De seizoenen vanaf 2005 zullen nog worden aangevuld.