De vernieuwing was volgens de traditionele aanhangers van de Haagse Stijl vooral een Amsterdamse aangelegenheid.” Het Haagse publiek blijft trouw aan de Haagse Comedie, die bevestigend toneel maakte en 1969 was een topjaar voor de Haagse Comedie”2a). De Haagse Comedie weert zich succesvol tegen de kritiek en uit het land komen er via Schouwburgdirecteuren steunbetuigingen aan toneelicoon Paul Steenbergen. Deze toneelheld van de Haagse Stijl (vanaf 1950 directeur Haagse Comedie) mocht niet weg2). Bovenin de Koninklijke Schouwburg was het Paradijs ingericht voor jonge makers van de Haagse Comedie. In 1969 wordt als ontmoetingsplek voor het alternatieve circuit, voor de vernieuwing, het vlakkevloer-theater HOT( Haags Ontmoetingscentrum voor Theaterkunsten) geopend. De Haagse Comedie en de Nieuwe Komedie speelden er als huisgezelschappen. De Nieuwe Komedie gaat mee met de vernieuwing, krijgt in 1969 de Albert van Dalsumprijs en richt zich met als achtergrond het jeugdgezelschap Arena op het vormingstheater. De Nieuwe Komedie kleurt zichzelf meer en meer als politiek vormingstheater in de democratiseringsgolf van die jaren. Aad Greidanus verlaat de Nieuwe Komedie en richt met Erik Vos in 1971 de Appel op, zij spelen in Theater aan de Haven. In 1976 verhuizen ze naar Het Appeltheater met het totale ruimteconcept. Speelvlak in relatie tot spel en publiek wordt voortdurend aangepast. De maatschappij kritische Nieuwe Komedie krijgt vanaf 1984 geen subsidie meer en wordt opgeheven. De begin jaren tachtig zijn turbulent voor de Haagse Comedie. In 1984 wordt een artistieke stilstand bij de Haagsche Comedie vastgesteld, in 1985 gaf Guido de Moor de moed op, de Raad voor de Kunst zegt het vertrouwen op in de ooit zo populaire Haagse Comedie 3A).
Het Gebeuren had, dankzij het Theater aan de Haven, de beschikking over twee kleine theaterzaaltjes. Dat was volstrekt onvoldoende om in Den Haag ook te laten zien wat er in het land op theatergebied gebeurde. Dat was wel een opdracht aan de nieuwe club. Het Gebeuren introduceerde het begrip “polylocatie”. Dat kwam er op neer dat Het Gebeuren voor elke voorstelling in Den Haag het meest geschikte podium zocht. Dat was nog een hele klus maar leidde wel tot allerlei nieuwe contacten met, bijvoorbeeld, de mooie maar vrijwel nooit gebruikte zaal in het Conservatorium. Zo ontstond, in afwachting van het nieuwe Theater, een productiehuis met als thuishaven Theater aan de Haven met gebruik van theaters Korzo, Danstheater, Zeebelt en poly-locaties in de stad zoals Café Schlemmer, Sociëteit de Witte, De Staatsdrukkerij, Oude Stadhuis, het Westeindeziekenhuis, de Tramremise en allerlei andere plaatsen. Inspirerend maar uit de nood geboren en voor de kleine organisatie enorm arbeidsintensief. De infrastructuur, met repetitie mogelijkheden en de werkplaats van Theater aan de Haven, samen met de enthousiasmerende John Reinders en zijn team bleek bijzondere producties mogelijk te maken. “De (co)productiviteit was zeker in de beginfase enorm, geen fietsenrek in Den-Haag ontkwam aan onze artistieke onderdompeling.”
La Batarde, regie Guusje Eijbers, Tramremise, foto Frank Veldman
de Knie Regie Ton vd Langkruis Spel Hubert Fermin rn Iris Lind 001
Vanaf begin was duidelijk dat Het Gebeuren zou moeten werken aan een ander, vruchtbaarder Theaterklimaat in Den Haag. Niet uitsluitend distribueren maar vooral maken en stimuleren. “Toen eind 1985 Het Gebeuren voorstellingen ging organiseren in Theater aan de Haven was een van de voornemens niet alleen decors uit vrachtwagens te laden en voorstellingen van elders of anderen te presenteren, maar ook om zoveel mogelijk mensen uit vele creatieve hoeken in Den Haag te leren kennen en uit te dagen hun kunstje te vertonen. Alleen op die manier kon het grauwe imago van Den Haag als kunststad wat kleur krijgen” 4). De zoektocht naar Haagse talenten en mogelijke samenwerkingen begon. Het budget werd naast de programmering gebruikt voor de productiefunctie. De eerste beredeneerde sprong in het duister was met Ton van de Langkruis die de eerste productie Knie maakte en na die kans vaststelde dat hij geen regisseur moest worden. Wel werd hij met Winternachten / Writers Unlimited belangrijk voor het Theater aan het Spui en de stad. Het Gebeuren richt De Bastaard op met Kim Zeegers, Guusje Eijbers en Johan Doesburg. De Bastaard produceerde o.a. Smile Please regie Kim Zeegers, Grieks regie Johan Doesburg, Catastrophe regie Guusje Eijbers en de laatsten samen Het Spookhuis. Het Gebeuren bleek voor de jonge makers in Den Haag van groot belang want er werd een klimaat geschapen waarin zij konden gedijen.
de Knie Regie Ton vd Langkruis Spel Hubert Fermin en Iris Lind, foto Pan Sok
De scepsis was al na het eerste seizoen omgeslagen in enthousiasme. “Het Gebeuren heeft zich in haar korte tijd van het bestaan ruimschoots bewezen” zegt Wethouder Verduyn Lunel in 1987. Veel aandacht trokken de grote eendagsprojecten De zon gestrand op het Scheveningse strand op 21 juni: een verzameling van speciaal ontworpen theatrale projecten van (vooral) Haagse kunstenaars. Het project werd het volgende jaar onder de naam De Langste Dag herhaald.
Ook kreeg Het Gebeuren de opdracht de organisatie op zich te nemen van het wat zieltogende zomertheaterfestival op het Plein, wat door het Gebeuren werd opgekrikt tot De Haagse Zomer, die sterk in populariteit groeide. “Er wordt weer gepraat over dingen die gebeuren en niet meer alleen over dingen die op sterven na dood zijn”4a) Na een aantal jaren, vlak voor de opening van het Nieuwe Theater wordt het festival door het nieuwe gemeentebestuur wegbezuinigd.
Samenwerking De Bastaard in beeld, Het Spookhuis, regie Guusje Eijbers en Johan Doesburg, foto Frank Veldman
Het was niet meer vanzelfsprekend dat het nieuwe Theater achter de Koninklijke Schouwburg zou komen. Wethouder Adri Duivesteijn en de nieuwe wethouder cultuur Jack Verduyn Lunel kwamen met het voorstel om een nieuw theater aan het Spui te bouwen, waar –in het kielzog van het nieuwe stadhuis en de nieuwe zalen van het Muziek- en Danstheater- nieuwe publieksgebouwen moesten worden gevestigd. Er kwam nu veel extra geld beschikbaar voor een nieuw theater uit de begroting voor Stadsontwikkeling. Dat bood alternatieve mogelijkheden en het plan voor aanbouw achter de Schouwburg werd even in de ijskast geparkeerd.
Samenwerking De Bastaard in beeld, Het Spookhuis, regie Guusje Eijbers en Johan Doesburg, foto Frank Veldman
John Reinders kreeg de opdracht om de ontwikkeling van een nieuw plan vanuit de theaterwereld aan te sturen. Architect Herman Hertzberger werd aangezocht om een theatercentrum te ontwerpen dat multifunctioneel zou zijn en de combinatie wonen-uitgaan-werken in zich moest verenigen, hoek Spui-Amsterdamse Veerkade. De Stichting Interim omhelsde de nieuwe plannen, zij het dat daarover in de gelederen van Koninklijke Schouwburg en Haagse Comedie grote weerstand bestond: zij zagen de vrijwel uitgewerkte plannen voor de uitbreiding van de Schouwburg, en daarmee van de faciliteiten van de Haagse Comedie, in rook opgaan. De andere “partijen” in het Stichtingsbestuur stemden er evenwel mee in.
Wonen, werken, uitgaan aan de “overkant” – Theater aan het Spui
In dec. 1987 vragen theaterdirecteuren van Haagse Comedie, De Appel, Nederlands Dans Theater, Residentieorkest en Kon. Schouwburg de gemeenteraad om een denkpauze voor de nieuwe Theatercentrum plannen. “De individuele belangen spelen een grote rol” stelt wethouder J. Verduyn Lunel (PVDA)” en gaat door 4b). De concentratie van instellingen op het gebied van podiumkunsten en andere culturele voorzieningen aan het Spui en het verwachte resultaat van exploitatie en bespeling van het nieuwe “Margetheater” was uitgebreid in discussie. Met een meerderheid van één stem werd tenslotte besloten het plan van Verduyn Lunel te volgen: een –zelfstandig- nieuw theater was geconcipieerd! Het bestuur van Stichting Interim gaf opdracht het pakket van eisen voor het theatergedeelte te ontwikkelen en tot uitvoering te brengen. De Stichting Interim hief zichzelf niet op, maar werd omgezet in een nog steeds fungerende Stichting Theater aan het Spui (nieuwe naam vanaf 2012). De Gemeente droeg de exploitatie van het nieuwe theater aan de Stichting over en ging met de Stichting een huurcontract aan.
John Rijnders: Autoriteit was hem vreemd, personen met een hogere status kende hij niet.
Herman Hertzberger: Uit Vrij Nederland 23-6-2012, foto Eddo Hartmann
Er was geen blauwdruk en Architect Hertzberger en Theaterdirecteur Reinders ontwikkelen het eerste nieuwbouw vlakkevloer theater in Nederland. Een prestatie van formaat. Want er wordt een fraai complex afgeleverd met het sleutelwoord “toegankelijkheid”. Een droom wordt werkelijkheid en John Reinders werd de directeur van het nieuwe theater, dat de naam Theater aan het Spui kreeg. VVD wethouder Ans van der Berg, oorspronkelijk een van de tegenstemmers, opent 6 maart 1993 het nieuwe theater. Een paar dagen later gevolgd door de openingsvoorstelling Miau van Guusje Eijbers. TahSpui verzorgt ook de openingsact voor het Theatercentrum complex op 3 juni 1993 (zie verhaal ‘Reier Pos’ en ‘Open Doekjes’) door burgemeester Ad Havermans en de nieuwe wethouder cultuur Louise Engering, waar de vonken letterlijk van af spatten. De zwarte dozen en de grote holle foyer met zichtbare aan- en afvoerbuizen waren niet meteen het idee van “Toute la Haye”. John Reinders legt uit; “In een modern theater moeten alle middelen worden ingezet om de wereld van de theatermaker te scheppen. De uiterste consequentie is dat zelfs de ruimte waarin de voorstelling zich afspeelt, geen bijzondere eigenschappen mag hebben, geen balkonnetjes, geen vaste tribunes, geen belemmeringen, kortom Theater aan het Spui.” In 1998 voegt hij er aan toe; “Theater aan het Spui is niet makkelijk in weinig woorden te vangen. Dat komt door de veelzijdige invulling van het Theater. We presenteren niet alleen een selectie uit het landelijke aanbod van het toneel, dans en jeugdtheater, maar staan ook mee vooraan als nieuwe, andere zaken in Den Haag de kop opsteken: eigen producties, festivals en “nieuwe geluiden”. Het Theater is een ontmoetingsplek voor toeschouwers, makers, ideeën. Voor de meesten een weerzien met het bekende, voor anderen een zoektocht naar nieuwe verrassingen en avonturen. Theater aan het Spui waar doorlopend dingen gebeuren”. Het theater bleek in een grote behoefte te voorzien. De 10.000 bezoekers van Theater aan de Haven worden 55.000 bezoekers aan Theater aan het Spui.
John Reinders: Een “gekooide theaterleeuw” aan het Spui
Overleg over structurele productiesubsidie, minister Hedy d'Ancona en wethouder Louise Engering
Naast het presenteren van het landelijk aanbod was het actief ontwikkelen van een Haags aanbod middels producties en coproducties een belangrijke taak . Zoals het door de Gemeente in de Winternota van 1995 werd geformuleerd: Het tot stand brengen en of begeleiden van Toneelproducties. Reinders bleek een goede neus te hebben voor mensen met ideeën. Na de opening bleek er onvoldoende budget voor de exploitatie, laat staan voor de productiefunctie. De tekortkomingen op de exploitatie gingen direct ten koste van de productiefunctie waarvoor nauwelijks geld beschikbaar bleef. Spanning tussen de subsidiegever en het nieuwe theater was onvermijdelijk, omdat de Gemeenteraad een budget- neutrale vernieuwing was gesuggereerd voor het opheffen van HOT en Nieuwe Komedie, hetgeen natuurlijk onmogelijk was. De Gemeente heeft de productiefunctie niet structureel ondersteund om de zogenaamde vlieghoogte van het Theater aan het Spui te verbeteren.
Overleg over productiesubsidie, minister Hedy d’Ancona en wethouder Louise Engering (rechts Hillie Kuipers), foto Hendriksen
TahSpui ambieerde met nadruk om ook een productieplek te zijn, een niet-onlogische gedachte in het vervolg op de succesvolle Gebeuren producties. Confrontatie van afspraken, verwachtingen en belangen volgt. In mei 2000 stelt de adviescommissie “De hoge verwachtingen bij de start zijn, als men terug kijkt op de afgelopen periode, niet geheel waargemaakt”. Omdat de commissie de redenen niet kan aangeven vervolgt men met “Het (theater) zou een kans moeten krijgen om met voldoende financiële toerusting een productiefunctie te vervullen” en stelt een productiesubsidie van 770.000 per jaar voor. In eerste instantie voor twee jaar. Maar de Gemeente neemt het advies niet over, de productiesubsidie wordt niet gehonoreerd: Het Theater aan het Spui verliest zijn kennelijk ongelijke strijd.
Naast de bijzondere Theatercircuit programmering en de grote festivals bleef TahSpui toch met de vaak schaarse middelen die ter beschikking stonden doorlopend een theater van eigen theaterproducties en kleinschalige dansevenementen, waar jonge makers een kans kregen. Johan Doesburg, Guusje Eybers, Annette Speelt, Greg Nottrot, Annechien Koerselman, Reier Pos kregen steun en konden onder de vleugels van TahSpui produceren. Ola Mafaalani wordt gecontracteerd voor 4 jaar ”Artist in residence” bij TahSpui, het contract van 2001 heeft helaas geen lang leven. Voor het opzetten van productiekernen rond deze makers kwam in de Reinders periode geen structurele steun, wel voor Annette Speelt in 2004. Desondanks is TahSpui mede bepalend voor het culturele gezicht van Den Haag en daarmee een belangrijke factor voor het culturele klimaat van Den Haag.
Voldoende Koolhydraat, Het Gebeuren / Het Nationale Toneel. Van l. naar r.: Elja Pelgrom, Jules Royaards, Jacqueline Blom, Frank Houtappels, Gijs Scholten van Aschat, foto Pan Sok
De succesvolle projekten aanpak van het Gebeuren met jonge Haagse Makers werd verplaatst naar het Theater. Uitgangspunt voor het nieuwe Theater was dat het een vaste speelplek voor het grootste stadsgezelschap zou zijn en een aantal andere vaste bespelers zou hebben die invulling moesten geven aan het gewenste beeld; een mengeling van moderne dans, vernieuwend repertoire, kleinschalig experiment en jeugdtheater. Zo werden de Haagse groepen Djazzex, Het Nationale Toneel en Stella Den Haag de vaste bespelers van het Theater aan het Spui. Gevorderd historisch inzicht leert dat Djazzex werd opgeheven nadat in 1996 de subsidieaanvraag wordt afgewezen. Tussen de opvolger van de Haagse Comedie, het Nationale toneel en Theater aan het Spui heeft vanaf het begin een hechte band bestaan. Hans Croiset oprichter van het NT heeft de grote zaal mee bedacht en hij heeft er per seizoen 2 op de zaal gemaakte producties uitgebracht. Wisseling van de leiding (3 x in 8 jaar 1993-2000 ) bracht ook een wisselende houding t.o.v. Theater aan het Spui. Evert de Jager het NT keert zich vrijwel onmiddellijk van het TahSpuipui af. Hij zet in op “het eigen huis” achter de Kon. Schouwburg. Eind 1999, na 6 jaar samenwerking, wordt duidelijk dat het NT zich zal richten op de Kon Schouwburg en op 5 mei 2001 neemt het NT definitief afscheid van Theater aan het Spui.
Het Jeugdtheater NJT en Pssstt waren opgeheven en Hans van den Boom en Cees Debets worden gevraagd naar Den Haag te komen. Stella Den Haag wordt in 1990 opgericht en wordt het huisgezelschap voor kinder- en jongeren theater in Theater aan de Haven en later Theater aan het Spui. Maar Stella had ook haar zinnen gezet op een eigen ruimte en die wordt ook al snel gerealiseerd in de Nobelstraat. Voor Theater aan het Spui is het verdwijnen van de vaste bespelers een aderlating, Theater aan het Spui moet met minder vaste inkomsten op zoek naar nieuwe kansen in het theatercircuit. Van 2005 tot 2008 was Annette Speelt het huisgezelschap en zij brachten een eigen financiering mee.
Het Gebeuren kon in Theater aan de Haven vaak niet terecht met de ideeën van de makers en de polylocatie gedachte was het uitgangspunt. Nadat de zeer ruime mogelijkheden van zalen en foyer van Theater aan het Spui ter beschikking waren bleef men projecten op locatie ontwikkelen. De zoektocht naar middelen om de ambities van het Theater en de makers waar te maken was vermoeiend, maar TahSpui maakte zonder structurele ondersteuning samen met anderen toch een aantal zeer bijzondere locatieproducties, waaronder; Van Oldenbarnevelt (Hollandia in de Nieuwe Kerk), Orlando (Thom Stuart, DeDDDD in de Grote Kerk), Spinoza (Zuidelijk toneel Hollandia in bankgebouw Kneuterdijk) en Office 2002 ( Reier Pos, aan de gevel van het Haagse stadhuis).
John Reinders draagt in januari 2009 het stokje over aan de nieuwe directeur van zijn keuze Cees Debets. In de Theater aan het Spuimagazines van de afgelopen jaren stond bij wijze van seizoensopening een interview met Cees Debets (50). Debets, oa. ex-jeugdtheater Stella en ex-Crossing Border, maakte geen geheim van zijn ambities. De nieuwe directies van het NT, KS en TAHS besluiten, nu het Toneelgebouw achter de Schouwburg ook is gerealiseerd, om samen te werken in de Toneelalliantie. Uit de interviews, u vindt ze hierbij in gecondenseerde vorm, rijst het beeld op van een man die naast theaterdirecteur vooral ook het theater een nieuw elan wil geven. En daarin nu al slaagt. Het theater runnen is in zijn ogen het publiek onthalen op een voorstelling die beklijft maar daarnaast ook het publiek en de spelers plezieren in een prettige omgeving. Zijn huidige aktie ter vervanging van de theaterstoelen is daar van een sprekend voorbeeld. Klik voor de interviews op de Tab bovenaan de Homepage.
Madre Eroina, 2e Vulkano projekt, Maricla Boggio, regie Rosamaria Rinaldi, spel Gerda Havertong
De Misdaden van Vautrin van Nicolas Wright, regie Ursul de Geer
De Haagse Zomer, een 14 daags multi, multi Festval.
Co-produkties , Hensbergen van Frans Strijards, Art & Pro, Plat du Jour. Jim vd Woude
Plat du jour van Jim van der Woude , Cadance-Festival moderne dans, o.a. Barbara Duyfjes, Pauline Daniėls, Shusaku
Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1987-1988
Theater aan de Haven, programmering 211 van de 313 voorstellingen, met 6 jeugdtheatervoorstellingen van Psssst en NJT, verder een uitgebreide lijst van Groepen en voorstellingen 1987-1988
Het Vuil, de Stad en de Dood, agressie aan de achterdeur, afgelast
Verolme, tekst Jacques Hendrikx en Hans Műnsterman, regie Judith Brokking
Hess van Michael Burrel, met Maarten Verhoef, Niek Pancras en Wies Willemsen
La Batarde van Violette Leduc, Regie Guusje Eijbers. Locatie Tramremise
Festival De Haagse Zomer, met o.a. Jules Deelder, Willem Breuker i.s.m. Ooyevaer Desk en Haagse Filmhuis
Co-produkties; Turandot olv Hugo Maerten samen met Stichting Cervelaat, Brecht ism CKV Den Haag, Ondine, van Shireen Strooker, Scoperta ism CKV
Stagedoor-festival, Haagse editie van landelijk festival o.a.: Black Blanc Beurre
Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1988-1989
Het platte Zwart, idee Berry van Gerwen met dansers in Zeebelt
Lof der zinnen, van José Kuipers, Julia Henneman, Maurice Horsthuys, met o.a. Jack Vecht
Tante Dan en Lemon, regie Peter de Baan, met o.a. Jenny Arean
De Haagse Zomer
Co-produkties Izebel van Tyrus, tekst Guus Kuijer en Wiske Sterringa, regie Kim Zeegers, Bizarre Symfonie, tekst Franco Scaglia, Regie Rosemaria Rinaldi Situaties, Peter Zegveld
Stagedoor-festival, Haagse editie van landelijk festival o.a.: Halk Oyunculari, Pruimprodukties, Le Theatre de la Mer, Teresa del Pino en Mobiele Bochel
Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1989-1990
De maanval, van Eric de Voldermet o.a. Julia Henneman, Patty Pontier, Ingrid de Vos, ism de Vooruit-Gent
Smile Please, Spel Guusje Eijbers, Gebeuren produktie, regie Kim Zeegers. Foto Pan Sok
You, the City, van Fiona Templeton een lokatieproject in de binnenstad van Den Haag, Ism Mickery en Hollandia
De Haagse Zomer voor de eerste keer een week lang geprogrammeerd op het Plein en de Hofvijver; met o.a. de lokatievoorstelling Het Spookhuis, van Johan Doesburg en Guusje Eijbers in de voormalige Staatsdrukkerij, Oposito, Samu, De Parade, Wurre wurre, Von Magnet, Mark Kingsford, Stalke, Chroom, Art Zoyd, Mode extravaganza, Motown Revure, Summer of Love, Mantron, Mijn huis ben ik, Azzart, Rashomon, Het Groot Niet Te Vermijden Dans en Showorkest
Co-produkties; Izebel van Tyrus, G. Kuyer/Wiske Sterringa. Regie Kim Zeegers, Ism Frascatie en Studio Amsterdam
Bizarre Symfonie. Regie; Rosamaria Rinaldi. Ism St. Recorders
Situaties, Peter Zegveld
Ism ICA, London
Cadance Festival ism Korzo theater
Seizoen 1990-1991
Watersnood, van T.T Smit, M. Verstegen en J.Doesburg, Regie; Johan Doesburg, met oa Esgo Heil
De Meester en Margarita, Naar Boelgakov, Regie; Peter van Muyen
Pas Partout ism Korzo theater; multicultureel festival moderne dans met o.a. Choreografieën van Jean-Francois Colombo en Percy Muntslag
Voldoende Koolhydraat van Dennis Potter, ism Het Nationale Toneel,Regie; Leopold Witte en Johan Timmers.
Hoppers Nightmare, van Glenn van der Hoff en Conny Janssen.
Grieks, van Steven Berkoff. Regie; Johan Doesburg, ism de Bastaard. Met oa Jack Wouterse, Mirjam Sternheim.
Het Slot, co produktie Filmhuis
Festival Haagse Zomer met o.a. Hoppers Nightmare, De Parade, Jazz in Motion, Cie pour Rire, Peter Zegveld, Catastorie, De Gekleurede Nacht, Shem Tube Group, The Soft Parade, Girls wanna have fun en Tarde de Tango.
Seizoen 1991-1992
Krankheit, van Elfride Jelinek. Regie; Kim Zeegers, Uitgevoerd door Alex d Electrique.
De Sterkste, van A, Strindberg. Regie; Michael Ratomski, Met Ellen van Rossum en Patty Pontier,
Catastrophe, van Guusje Eijbers, Met o.a. Wilbert Gieske, Perla Thissen, Wim Serla, Errol Cprino, Jacqueline Beck. Speellokatie: Oude staatsdrukkerij op de Fluwelen Burgwal te Den Haag.
Comfortable or not. Teksten van Gerbien Fricke, Mieke Lelyveld, Kester Freriks en Thomas Verbogt, gespeeld door Guusje van Tilborgh en geregisseerd door Kim Zeegers. In het kader van het Becket-festival.
Wachten op B. van M.Verstegen,T.T Smit en J.Doesburg. Regie; Johan Doesburg. Met; Coos Houwing, Richard Kuhne, Fred van de Schilde, Ariane Schluter en Jack Wouterse In het kader van het Becket-fesival.
Post War Comedy Car. Tekst en regie; Guusje Eijbers. Met o.a Jacqueline Beck, Barbara Martijn, Abdeluheb Choho.
De Haagse Zomer: met o.a. Color Vision, Post-War-Comedy-Car, Black Box, De Gil van de Spreeuw, van en met Marloes Hoogenstraaten, Cordula Klein Goldwijk, Gert Jan Kuiper en Marc Thelosen, ism Stichting Media Research. Europian Danzon Orchestra, Frank Groothof, Bianca Castafiore, Dichters op de tocht, Het Volk, Guido Belcanto, Coupe dÁmour, Johnny Melville, Peer de Fraaf, Etna Vesuvius en Clous van Mechelen
Cadance Festival ism Korzo theater
Theater aan het Spui
Seizoen 1992-1993
In maart 1993 zal het Theater aan het Spui de deuren openen, ivm de verhuizing uit Theater aan de Haven zijn de produktie mogelijkheden beperkt;
Miau, de openingsvoorstelling van Theater aan het Spui, geschreven en geregisseerd door Guusje Eijbers.
Zigger Zagger, van Peter Terson, een stuk voor jongeren geregisseerd door Wim Serlie voor jeugdtheatergroep Rabarber.
De Vergadering, van Maartje Nevejans e,a, een samenwerking met de Stichting de Akteurs.
De Kunstbende
Seizoen 1993-1994
Thunderbirdsparty
De Kunstbende
World Wide Video Festival
06 Ism het Nationale Toneel, met Ad van Kempen en Ariane Schluter, Geregisseerd door Theo van Gogh
Phyro’s reis naar Athene, geregisseerd door Adelheid Roossen
Het Nationale Toneel speelt De Perzen, een voorstelling waarvoor de tribune uit de Grote Zaal gehaald wordt en de zaal met zand wordt gevuld. Geregisseerd door Hans Croiset
Cadance Festival ism Korzo theater
Crossing Border Festival
Festival In De Branding
Seizoen 1994-1995
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Seizoen 1995-1996
Crossing Border Festival
Cadance Festival ism Korzo theater
De Kunstbende
Amazing Discoveries; door Sanne van der Put
Festival In De Branding
Den Haag Okt; jongeren festival ism Stella Den Haag
Seizoen 1996-1997
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Festival Indische Winternachten
Seizoen 1997-1998
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Oldenbarnevelt, muziektheatervoorstelling gemaakt ter gelegenheid van 5 jaar Theater aan het Spui. Ism Hollandia en onderdeel van het programma rond 750 jaar Den Haag. Lokatie: Nieuwe Kerk. Regie: Johan Simons. Muziek: Luois Andriessen, Florentijn Boddendijk, Paul Koek, Martijn Padding.
Seizoen 1998-1999
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Seizoen 1999-2000
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Seizoen 2000-2001
Crossing Border Festival
De Kunstbende
Festival In De Branding
Projekten; Het Sensorium van Sanne van der Put seizoensopening
Festivals; Winti festival, Winternachten, Festivals Iranians on the Move, Hindoestaans Filmfestival, Paard op Hol, Holland Dance Festival
De jaren 2001-2004
Ola Mafaalani maakte ism THAS voorstellingen AJAX, Waarom huilen baby’s.A well fucked up play
Ola Mafaalani maakte ook Zullen we het liefde noemen, De Koopman van Venetie en Macbeth
Thom Stuart maakte ism THAS , The Manson Family, Ouverture to Orpheus, Blauw bloed en Orlando
Sanne van der Put , GITWit, Buurmans Gras
Anette Speelt maakte ism THAS De Perzen, Vleesch, Richard de lll en Kippie
Billy the Kid door Alba Theaterhuis
Orlando door Theater aan het Spui/DDDD
A well fucked up play door Theater aan het Spui/Alex d’ Electrique
Winternachten
Festival in de branding
Spinoza Zuidelijk Toneel ism Theater aan het Spui
Nu, Anette Speelt ism Theater aan het Spui
Morgen wordt het beter, Els Inc
Seizoen 2005-2006
Checkpoint Cha Cha Cha – april 2006 Annechien Koerselman
Seizoen 2006-2007
Kasper Hauser – januari 2007 Annechien Koerselman Seizoen 2007-2008- Paljas (Paradevoorstelling) – Juli 2007 Annechien Koerselman
– Brandbakkes – oktober 2008 Annechien Koerselman
Seizoen 2008-2009
Firma Mes, Eb, Pier
Seizoen 2009-2010
Seizoen 2010-2011
De seizoenen vanaf 2005 zullen nog worden aangevuld.
