John Reinders met achtentwintig jaar de jongste theaterdirecteur van Nederland van de spiksplinternieuwe organisatie Het Gebeuren. Ik was trots dat ik het allereerste personeelslid was en mijn eerste voorstelling was Voorjaarsontwaken van Wedekind, door het piepjonge groepje De Zaak. Wat was het gaaf om toneel te zien met mensen van mijn leeftijd, die uiting gaven aan gevoelens, die ook mij bezighielden. De liefde voor theater heeft mij nooit meer losgelaten. Het was een supertijd. Een tijd van hard werken en veel zien en praten over theater. John ambitieus, in zijn element, een echt theaterdier. Dankzij hem is Theater aan het Spui er gekomen. Beleke Bagchus
In het legendarische jaar 1993 werd niet alleen Theater aan het Spui geopend maar bleek ook een tekort van 4 miljoen gulden bij het Haagse Gemeentemuseum!
De toenmalige directeur van dit museum, Rudy Fuchs, gaf als commentaar dat hij de gemeente Den Haag wel mooie kunst maar geen hoge bezoekersaantallen had beloofd!
Het leek John Reinders en mij een goed idee om het gemeentebestuur en met name de toenmalige wethouder van cultuur: Ans van den Berg nog eens te verrassen met ‘de man van 4 miljoen’!
Michiel Romeijn speelde tijdens de opening van het Theater aan het Spui een perfecte Rudy Fuchs die als een merkwaardige zonderling mompelend door de bomvolle foyer van Theater aan het Spui beende. Hans Brouwer
Terugkijkend verbaas ik me er over dat we zoveel hebben gedaan. En over de grote betrokkenheid van alle medewerkers en bestuur. Van iedereen werd verwacht dat er gewerkt werd bij voorstellingsavonden en festivals en dat gaf een groot gevoel van saamhorigheid. Bij het Groot Werkoverleg dat eens in de 3 maanden werd gehouden werd aan ieder personeelslid gevraagd over welk onderwerp gesproken moest worden. Als je dan je mond dicht hield over iets waar je vervolgens wel over liep te zeuren, werd je door je collega’s op de vingers getikt. Zo hielden we elkaar bij de les. Deze vorm van medezeggenschap en inspraak werkte fantastisch en ben ik later nooit meer tegen gekomen. Er waren natuurlijk regelmatig botsingen en mede doordat er nooit geld genoeg was om goed te organiseren en te produceren wat we wilden was het vaak keihard werken. Daar moest je tegen kunnen maar we presteerden wel wat met elkaar. Met trots kijk ik daar op terug!